Implantierbare Technologien: Kontrazeptiva + der EPS-Chip

Der menschliche Körper besitzt – wie wir wissen – in seinem Zellgedächtnis alle Informationen für Selbstheilungen. Diverse Forscher und Firmen wollen jetzt technische Entwicklungen zur Körperbeeinflussung vermehrt entwickeln und einsetzen. Schon lange bekannt sind ja die Anstrengungen, das menschliche Gehirn direkt mit einem Computer zu verbinden. Das von Wissenschaftlern der amerikanischen Brown University gegründete Unternehmen Cyberkinetics entwickelt ein System namens BrainGate, welches sich derzeit in der Phase klinischer Tests befindet. Auch hier geht es darum, ein Elektrodenset von der Größe einer Aspirintablette ins Gehirn zu implantieren, um neutrale Signale von Computern decodieren zu lassen und damit dann externe Geräte zu steuern. Die Gates-Stiftung unterstützt ein Projekt des renommierten Massachusetts Institute of Technology (MIT), um ferngesteuerte digitale Kontrazeptiva in den weiblichen Organismus zu implantieren. Gates hat schon öfter mit Ideen zur Bevölkerungskontrolle von sich reden gemacht. Im vorliegenden Fall soll ein winziger Chip auf eine Dauer von bis zu 16 Jahren für eine Ausschüttung von Verhütungshormonen sorgen, zur sinnvollen Familienplanung natürlich ein- und ausschaltbar. Auf dem medizinischen Sektor werden auch neuartige Implantate zum Einsatz kommen, wie beispielsweise ein Gewebe aus Computerfasern, dünner als ein menschliches Haar. In die Haut eingebracht, überwacht diese „intelligente“ Struktur von dort aus die biologischen Abläufe im Körperinneren. Cyberpillen mit eingebautem Mikroprozessor, wie sie im britischen PROTEURS-Projekt entwickelt werden, würden Daten direkt vom Ort des Geschehens, aus dem Inneren des Körpers liefern, und die Informationen an Ärzte weitergeben. Gerade im medizinischen Bereich dürfte es für solche Technologien genügend Anwendungen geben. Allerdings dürfte bei allgemeiner Verbreitung entsprechender Implantate eine neue Dimension völlig unerwünschter Überwachung einsetzen. Für die Würde des Menschen sind derartige Projekte sicherlich nicht sehr förderlich, denn es geht dabei nur um Geschäfte, Profit und Kontrolle.



Der „EUROPÄISCHE PERSONAL STANDARD CHIP“ (EPS) soll den Personalausweis ersetzen.


Ab 1. Januar 2016 soll den Bürgern der Europäischen Union (EU) der EPS-Chip subkutan eingepflanzt werden.

Daraufhin haben sich im August 2014 in Geheimverhandlungen die EU-Mitglieder geeinigt. Dadurch würden die Voraussagen der „Johannes-Apokalypse“ hinsichtlich des „Zeichen des Tieres“ erfüllt werden. In einer bisher noch nicht veröffentlichten Pressemitteilung der EU-Chip-Kommission heißt es: >> EPS werde für alle Bürger außergewöhnliche Vorteile bieten. So könne der Personalausweis abgeschafft und bei Unfällen die Identität der Personen sofort festgestellt werden. Ein besonderer Vorteil des EU-einheitlichen EPS-Chips sei die extrem schnelle Identifikation von Personen mit Hilfe elektronischer Mini-Detektoren (EMD), die ein Auslesen aller relevanten Daten innerhalb von nur 50 Millisekunden ermöglichen. Durch die 16-stellige europäische PIN (Personen-Identifizierung-Nummer) könne man für einen Zeitraum von mehr als 100 Jahren jedem europäischen Bürger eine eigene Nummer zuordnen, die auch über den Tod hinaus Gültigkeit haben würde. Mittelfristig werden auch Scheckkarten und Kreditkarten überflüssig, da sich jeder EU-Bürger durch den in seinem Arm implementierten Chip in jedem Geschäft eindeutig ausweisen kann. Hierzu wird man seinen Arm nur über einen aufgerüsteten Barcodeleser führen, der dazu mit einem Mini- Detektoren-Zusatzmodul aufgerüstet wird. Die mobilen europaweit einheitlichen Handy-Detektoren EHD verfügen zudem über Kommunikationsmöglichkeiten, die mit einem Smartphone vergleichbar sind. Dadurch ist an jedem Ort der EU der Zugriff auf die staatlichen Rechnernetzwerke aller EU-Staaten möglich.


MEDIZINER UND DATENSCHÜTZER HABEN KEINE BEDENKEN

Die EU-Chip-Kommission weist ferner darauf hin, dass Nachteile mit der sog. Chip-implementierung bisher weder bekannt, noch für die Zukunft zu erwarten seien. Es gebe auch keinerlei medizinische Bedenken gegen die Einpflanzung des EPS bei Säuglingen bereits kurz nach dessen Geburt. Dafür sprechen auch die Erfahrungen, die man seit August 2011 mit der Einpflanzung eines ähnlichen Chips bei weit mehr als einer Million Katzen und Hunden gemacht habe. Bei keiner der Katzen oder Hunde, denen ein solcher Chip in der Vergangenheit implementiert worden ist, sei eine Erkrankung festgestellt worden, die auf den Chip zurückzuführen wäre. Wenn man bedenkt, dass ein Hundejahr wie sieben Menschenjahre zählt und viele Hunde mit Chip mittlerweile 14 und 15 Jahre alt werden ziehen die Wissenschaftler daraus den Rückschluss, dass auch bei Menschen bis ins hohe Alter keinerlei medizinische Komplikationen zu erwarten sind. Aufgrund der vorliegenden Erkenntnissen haben mehrere führende Medizin-Professoren in einem Gutachten für die europäische Kommission eine Unbedenklichkeitsbescheinigung für den EPS ausgestellt. Die Gesundheitsminister der führenden europäischen Staaten – darunter auch Deutschland – haben deshalb ihre Zustimmung zur Einführung des Chips gegeben. Auch die Datenschützer, die in vielen europäischen Staaten unmittelbar dem Innenministerium unterstellt sind, haben keinerlei Bedenken gegen die Einpflanzung des EPS bei allen Bürgern. Weitere Verletzungen des Datenschutzes seien ohnehin nicht mehr zu erwarten, da die amerikanischen Sicherheitsbehörden einschließlich der NSA schon alle wesentlichen Daten der EU-Bürger bereits in den letzten Jahren gesammelt und gespeichert hätten. Die Zusammenarbeit zwischen der EU und den USA bei der Einführung des EPS schaffe einzigartige Möglichkeiten zu einem Datenabgleich zwischen den befreundeten Machtblöcken. Damit könne die Sicherheit aller Bürger gegenüber denkbaren Gefahren wesentlich erhöht werden. So ließen sich in Zukunft jederzeit und an jedem Ort Terroristen aus Nicht-EU-Staaten sofort orten, da diese keinen EPS besäßen.


AB 1. JANUAR 2016 SOLLEN EPS ALLEN SÄUGLINGEN UNMITTELBAR NACH DER GEBURT EINGEPFLANZT WERDEN.

Die ursprünglich für den 1. Januar 2015 geplante Einführung des Europäischen Personal-Standardchips wird sich allerdings um ein Jahr verzögern. Denn um den EPS-Chip flächendeckend und für alle EU-Bürger verbindlich einführen zu können, müssen zunächst noch die gesetzlichen Grundlagen in allen EU-Staaten geschaffen werden. Die geringsten Widerstände in der Bevölkerung sind bei Säuglingen zu erwarten und bei Ausländern, die eine Einbürgerung in die Bundesrepublik wünschen. Eine entsprechende Gesetzesvorlage ist in Deutschland von der Großen Koalition bereits erarbeitet worden und soll dem Parlament noch vor der Sommerpause zur endgültigen Abstimmung vorgelegt werden. Damit wird bei Säuglingen mit der gesetzlich vorgeschriebenen Implementierung am 1. Januar 2016 begonnen werden. Auch für Ausländer, die die deutsche Staatsangehörigkeit erwerben wollen, wird die Implementierung zum gleichen Zeitpunkt eingeführt. Für alle übrigen EU-Bürger ist eine fünfjährigen Übergangszeit vorgesehen. Grundsätzlich soll aber innerhalb dieses Zeitraums bei allen medizinischen Eingriffen, die eine Vollnarkose erfordern, der Chip implementiert werden. Patienten werden deshalb ab dem 1. Januar 2016 vor der Operation eine entsprechende schriftliche Zustimmung abgeben müssen. Lehnen sie diese ab, wird die Operation nur noch bei lebensgefährlichen Erkrankungen möglich sein. Anträge auf die Ausstellung eines neuen Personalausweises werden bereits am 1. Januar 2018 nicht mehr möglich sein, so dass EU-Bürger, dem EU-Chip notgedrungen werden zustimmen müssen, weil sie sich sonst nicht mehr ausweisen können. Möglicherweise wird es in einigen Ländern zu Klagen von EU-Bürgern oder Interessenverbänden gegen den EPS-Chip kommen. Einer unbestätigten Meldung zufolge soll der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte gegenüber der EU-Chip-Kommission aber bereits deutlich gemacht haben, dass man die gesetzlich vorgeschriebene Implementierung des EPS-Chips keinesfalls als Verletzung der Menschenrechte ansehen werde. Entsprechende Klagen dürften deshalb keine Erfolgsaussichten haben.



So komisch es klingen mag, dies wäre tatsächlich ein horrorszenario und die Johannes Offenbarung (apokalypse) trifft in diesem sinne (zeichen des tieres) doch ein. Gott beschütze uns und möge die Wahrheit und Liebe über diese Dinge herrschen und siegen.
Bron: Emailtje van Hannelore


Priester Daniël Maes: Nieuw leven

Mediawerkgroep Syrië's avatarMediawerkgroep Syrië

Daniël Maes, norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims. Daniël Maes, norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.

Goede Vrienden,

Heel deze week hadden we veel miserie met het internet dat komt en
vooral gaat, wat het normaal werken heel moeilijk maakt. Daarom wilde
ik je enkel maar een korte groet sturen. Maar na een diepe zucht en de
uitroep van mijn  (halve eeuw jongere) medebroeder “wat een
afknapper”, heb ik dan toch maar besloten enige commentaar te geven
vanuit de woestijn van Syrië.

Van harte.

P. Daniel.

maesdaniel3@gmail.com

.

001.

Lees…

View original post 1.811 woorden meer

De feiten rondom seksueel kindermisbruik

cropped-waterpest-8Seksueel misbruik is een probleem van pandemische proportie en het feit dat niet elke avond de kranten er vol van staan, betekent dat wij (Ivonne Meeuwsen, Arnhem) werk te doen hebben. Een kwart van de vrouwen en een vijfde van de meisjes (voor hun 16e) is slachtoffer van gedwongen seksuele handelingen. In de media hoor je echter alleen over individuele gevallen op momenten dat er een dader geïdentificeerd is. De kerk, jeugdzorg of Robert M. het zijn allemaal schrijnende gevallen, maar comfortabel ver van ons bed. Heel zelden hoor je in de media van en over de slachtoffers van al dit seksuele geweld (tenzij het in India gebeurt, dan kunnen we er schande van spreken, in plaats van de hand in eigen boezem te moeten steken).

Het beeld dat op die manier ontstaat, is dat seksueel misbruik iets marginaals is. Dat de daders seksueel gefrustreerde types zijn. Dat de slachtoffers pech hebben gehad, verkeerde plaats, verkeerde tijd. Helaas komt seksueel misbruik schokkend vaak voor en veel dichterbij dan de meeste mensen denken.

Het feit is dat verreweg het meeste misbruik door familieleden gepleegd wordt. De slachtoffers dat zijn je vriendinnen, dat ben jij. Als we niet op een andere manier met deze problemen leren omgaan, is de volgende generatie die dit gaat overkomen al geboren.

Het is belangrijk dat we de feiten rondom seksueel misbruik weten!

Minstens 85% van de daders zijn familieleden en of goede vrienden van de familie. Vertrouwde volwassenen die zich aan een kind opdringen. Denk niet: ‘Dat komt in mijn familie niet voor’. Denk niet: ‘Dat hoort bij een bepaalde sociale klasse’. Seksueel kindermisbruik is van alle rangen en standen.

Een paar feiten op een rij:

  • In de overgrote meerderheid van de gevallen praat het kind met niemand over wat het overkomt.
  • In meer dan 50% van de gevallen wordt een kind misbruikt door een familielid.
  • Het kind worstelt vaak moederziel alleen met het vreselijk geheim.
  • Het kind wordt wijsgemaakt dat er vreselijke dingen zullen gebeuren als het zou gaan praten.
  • Het overkomt kinderen van alle leeftijden, van baby tot kleuter, peuter tot puber, met een gemiddelde leeftijd van 8 jaar.

Als je dat allemaal weet, ga je anders kijken naar je kind. Ga je anders kijken naar de volwassenen om je kind heen. Ook naar je eigen man. Ook naar je vrienden en familie. Ook naar je kinderen (broers zijn de dader in 8% van de gevallen)

Ik pleit voor wat ik gezond wantrouwen wil noemen. Om waakzaam te zijn bij iedereen die gelegenheid heeft. Die veel tijd met je kind doorbrengt. Die veel alleen-tijd heeft met je kind. Niet vanuit angst, maar wel alert. Klopt het wat die persoon doet? Klopt het wat je kind je vertelt? Als wij weigeren om onze ogen hiervoor te sluiten, kunnen we seksueel kindermisbruik terugdringen, daar ben ik van overtuigd.

door Ivonne Meeuwsen

Auteur: Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij. >>> www.helenvanseksueelmisbruik.nl


Bron (niet meer online): Old.findingvoicesradio.com/de-feiten-rondom-seksueel-kindermisbruik


Video “This Time”



She sat cold in a waiting room,
frightened and all alone
Watched the clock tick down,
knowing that her baby would soon be gone
Her head slung low, so embarrassed
She was 13 years old
She felt a kick inside as a reminder
of a life she couldn’t show
Then she heard a voice inside say “Run away!
It was a mistake, but don’t throw your child away!”

Then she fell into a light sleep,
had a dream about a little girl
There was a birthday cake and three candles
She was living in another world
She saw the little girl become a woman,
living in a happy home
Then she was suddenly awakened
by a voice that called her name
They said, “Don’t worry, you’ll be fine.
You’re still young, we see this all the time.”

Right then the Lord began to speak:
“You’re not taking this one! She’s Mine!
She’ll grow up and seek My name.
You’re not taking her! She’s Mine!
And you’re not taking her this time.
No, you’re not taking her this time.”

She laid flat on the table
She asked “Please, can I talk to someone?”
But a headstrong woman with a blank stare
said “We’ve gotta get this done.”
Then she cried out, “Lord, please help me!
I’ve got to get to a phone!
I need to call my momma
to help me find my baby a home!”
They said, “Don’t worry, you’ll be fine.
You’re still young, we see this all the time.”

Right then the Lord began to speak:
“You’re not taking this one! She’s Mine!
She’ll grow up to seek My name.
You’re not taking her this time.
I decided before time began.
Her name is written in the Book.
They didn’t have the power to take her life.
They’re not taking her – she’s Mine!
You’re not taking her this time.
No, you’re not taking her this time.”

This time
No, you’re not taking her this time


Read more at www.songlyrics.com/john-elefante/this-time-lyrics


Ask yourself: Would Jesus abort a child?

Today we mourn the deaths of millions of unborn children, the horrific sins of mothers and fathers and the satanic confusion of a society that rationalizes the murder of the innocent by calling it “choice”.

There are a number of Catholic men who are ambivalent about abortion, buying the propaganda that somehow the decision to kill a child in the womb is a “choice” that is up to the woman. My friend Mark Houck over at the King’s Men tells me that Catholic men are not active in the Pro-Life Movement.

In the video by John Elefante, we see a courageous young women’s decision to not have an abortion. She at first chooses to have an abortion when she is abandoned by her “boy” friend (underscore the immaturity of the male, he is a boy and not a man) and the lack of a dad in the picture. If men were true men, abortion levels would plummet.

My dear brothers and sisters: Jesus Christ loves the little children…each and every one of them, regardless of if they have been born yet or not.

Do you think that Jesus Christ would ever approve of abortion? Try this : Can you imagine that a young pregnant women without a husband kneeling before Jesus, crying and weeping, begging for His help because she is in serious trouble. Or imagine that the Pharisees drag a pregnant unwed mother to Jesus and ask if they can stone her. Now, can you imagine that Jesus would respond by causing the unwed mother to spontaneously abort? Of course not. It’s absurd. Jesus loves each of His creations at every stage of humanity and would never kill a child (or any person).

Tragically, there are a large number of “Catholics” who believe in “choice” (read that, murder) of children in the womb.

Catholic men: Rise up and teach your daughters and sons about the depravity of abortion. If you have supported abortion, repent and go to Confession (there is still time for you, do it!).

And go spend some time praying outside of a Planned Parenthood Abortion Clinic; Christ needs you to stand and fight evil.
– See more at: http://www.newemangelization.com/#sthash.0H18Wwft.dpuf


Voormalig “Kansas” zanger en producent John Elefante zocht contact met ‘Online for Life’ (= Online voor het Leven) voor de productie van zijn single “This Time”. De video laat het verhaal van de geboorte van zijn geadopteerde dochter zien, en geeft daarmee aandacht aan ‘Online voor het Leven’, een Stichting die informatie geeft tot redding van baby’s door de dood van abortus, zodat deze kinderen hun plek kunnen gaan innemen in de wereld.

“Ik kan me het leven niet voorstellen zonder mijn dochter Sami, en mijn hart breekt als jonge zwangere vrouwen geen moeder zullen gaan worden. In plaats van voor het leven te kiezen voor hun baby’s, kiezen ze voor de ontkenning van het leven en het recht om geboren te worden” zei Elefante.

“Als onze muziek op een of andere manier kan bijdragen om aandacht te krijgen over dit onderwerp en degene die een abortus overweegt de keuze te maken voor een andere optie zoals adoptie en daarmee voor het leven kiest, dan zijn wij ontzettend blij om dat te hebben bereikt.”

Informatie: http://ThisTimeForKeeps.com




Oproep van de patriarchen en leiders van de christengemeenschappen in Libanon

2015-01-22, Rome, ZENIT.Org.

Het christelijk Oosten ondergaat het martelaarschap van fanatieke vervolgingen.

Het christelijk Oosten ondergaat een martelaarschap door het feit van “fanatieke en terroristische vervolgingen”, vooral in Irak, Syrië, Libanon en Egypte. Zo luidt de aanklacht van de patriarchen en leiders van de christengemeenschappen in Libanon, in een oproep die de Raad van Katholieke Patriarchen en Bisschoppen van Libanon (Council of Catholic Patriarchs and Bishops) bij ZENIT deed toekomen.
Zij vragen in deze grote Week voor de Eenheid van de Christenen bijzonder gebed voor de bevrijding van twee orthodoxe metropolieten van Alep, Mar Gregeorios Yohanna Ibrahim en Paul Yaziji, ontvoerd op 22 april 2013 en “symbolen van de oecumene en interreligieuze dialoog”. Zij laken “een systematische campagne van uitroeiing”, “etnische en godsdienstige zuivering die gelijk staat met volkenmoord”.
Hier volgt de integrale vertaling van hun oproep:


Oproep van de patriarchen en leiders van de christengemeenschappen in Libanon
“Wij, patriarchen en leiders van de christengemeenschappen in Libanon, danken onze Heer voor onze bijeenkomst die dit jaar nog plaatsheeft in de Syrisch orthodoxe kerk van de H. Efrem II, om te bidden voor de eenheid van de heilige, apostolische en universele Kerk van onze Heer.

Verenigd in gebed, richten wij onze oproep aan al onze christen broeders en zusters in de wereld, priesters en leken, die de Gebedsweek houden voor de Eenheid van de Christenen; wij vragen hun zich aan te sluiten bij ons vurig en hartstochtelijk gebed om vrede in ons dierbaar Oosten dat lijdt, vooral in Irak, Syrië, Libanon en Egypte, landen die onophoudelijk geconfronteerd worden met de ergste golven van fanatieke en terroristische vervolgingen.

Ons vreedzaam volk ondergaat een martelaarschap omwille van zijn geloof of is het slachtoffer van een systematische campagne van uitroeiing, omdat het verplicht wordt de grond van zijn vaders te verlaten.

Zij zijn het voorwerp van etnische en godsdienstige zuivering die gelijk staat met volkenmoord, en worden in hun vaderland met uitroeiing bedreigd. Hun kerken, kloosters en iconen worden geprofaneerd, monniken en vrouwelijke religieuzen, priesters en bisschoppen worden ontvoerd, onder wie de metropolieten Mar Gregeorios Yohanna Ibrahim en Paul Yaziji, symbolen van de oecumene en interreligieuze dialoog.

Wij vragen u te bidden en geen moeite te sparen, altijd en overal, om een einde te maken aan deze pijnlijke en tragische realiteit, opdat alle ontvoerde personen in alle veiligheid en waardigheid zouden bevrijd worden en opdat in Midden Oosten een duurzame en vreedzame christelijke aanwezigheid zou verzekerd worden. “


Vert. Maranatha-gemeenschap

Andromeda het sterrenstelsel naaste de onze op 2 miljoen lichtjaar afstand


Are you ready to see the largest picture ever taken? For your information, it’s a whopping 1.5 billion pixel image (69,536 x 22,230) and on January 5th, NASA released an image of the Andromeda galaxy, our closest galactic neighbor, captured by the NASA/ESA Hubble Space Telescope. The final image is composed of 411 Hubble images, and takes you through 100 million stars and travels over 40,000 light years! Well, a section of it does anyway. After watching this fly-through video created by YouTuber daveachuk, I felt extremely tiny and insignificant… make sure you stick around and watch it till the end… seriously! Well done, NASA. Our mind has been blown.

Read more at http://higherperspective.com/


Samir Khalil Samir: Punten in “Evangelii Gaudium” van paus Franciscus die verheldering behoeven

Punten in “Evangelii Gaudium” die verheldering behoeven

door Samir Khalil Samir

85001071. Moslims “aanbidden samen met ons de Ene, barmhartige God” (nr. 252)

Ik zou hier voorzichtigheid adviseren. Het is waar dat de moslims  de éne en barmhartige God aanbidden. Echter, deze zin suggereert dat de twee opvattingen van God gelijk zijn. In het christendom is God in zijn wezen Drie-eenheid, meervoud verenigd door liefde: Hij is een beetje meer dan alleen barmhartigheid en genade. We hebben twee heel verschillende opvattingen van de Goddelijke Ene. Moslims karakteriseren God als ontoegankelijk. De christelijke visie op de Eenheid van de Drievuldigheid benadrukt dat God liefde is die wordt meegedeeld: Vader-Zoon-Geest, ofwel Minnaar-Geliefde-Liefde zoals St. Augustinus suggereert.

Bovendien, wat betekent de barmhartigheid van de God van de Islam? Hij heeft barmhartigheid voor wie Hij wil en niet voor hen die Hem mishagen. “Allah laat in zijn barmhartigheid toe wie Hij wil”(Koran 48, 35). Deze uitdrukkingen staan, bijna letterlijk, in het Oude Testament (Ex. 33, 19). Maar men komt nooit zo ver dat men zegt “God is liefde” (1 Joh. 4, 16), zoals St. Jan.

Lees hier verder: http://echtkatholiek.blogspot.nl/2014/12/punten-in-evangelii-gaudium-die.html


Roberto Mattei: Seksuele revolutie in de Kerk binnengedrongen

Het begrip zonde geschrapt – Onderscheid van goed en kwaad afgeschaft

Door Roberto Mattei

roberto_de_matteiHet begrip zonde geschrapt; het onderscheid tussen goed en kwaad afgeschaft; het natuurrecht opgeruimd; iedere positieve verwijzing naar waarden zoals maagdelijkheid en kuisheid zijn verleden tijd geworden. Met het tussenrapport dat op 13 oktober door kardinaal Peter Erdö bij de Synode over het gezin werd uitgebracht, dringt de seksuele revolutie officieel de Kerk binnen met alle destructieve gevolgen van dien voor de zielen en de maatschappij.


De Relatio post disceptationem die door kardinaal Erdö is geredigeerd is het rapport waarin de eerste week van de Synode wordt samengevat en dat aangeeft in welke richting de slotconclusies zullen gaan. Het eerste deel van het document probeert in het meest verschrikkelijke jargon van de jaren zestig van de vorige eeuw de “antropologisch-culturele verandering” van de maatschappij als een “uitdaging” voor de Kerk voor te stellen. Vanuit een overzicht, dat gaat van polygamie in Afrika en “huwelijk in etappes” tot de “praktijk van het samenwonen” van de Westerse maatschappij, constateert het rapport het bestaan van “een diffuus verlangen naar gezin”. We zoeken tevergeefs naar enige morele beoordeling. Tegenover de dreiging van individualisme en het individualistisch egoïsme zet de tekst het positieve aspect van de “relatie” dat op zich als iets goeds gezien wordt vooral als die relatie de neiging heeft in een stabiele verhouding te veranderen (nr. 9-10). De Kerk geeft geen waardeoordelen meer maar beperkt zich tot “het spreken van woorden van hoop en zingeving” (nr. 11). Hier verschijnt een nieuw en verbazingwekkend moreel principe, de “wet van de geleidelijkheid” die het mogelijk maakt positieve elementen te zien in alle situaties die tot nog toe door de Kerk als zondig werden beschouwd. Het kwaad en de zonde bestaan helemaal niet. Er bestaan alleen nog “onvolmaakte vormen van het goede” (nr 18) volgens een doctrine van “gradatie van gemeenschap” die aan het Tweede Vaticaanse Concilie wordt toegeschreven. “Daarom is een geestelijke onderscheiding met betrekking tot samenwonen, tot burgerlijke huwelijken en tot hertrouwd gescheidenen nodig. Het is de opdracht van de Kerk die verstrooide zaden van het Woord te erkennen over de zichtbare en sacramentele grenzen heen”(nr. 29)

Hertrouwd gescheidenen als voorwendsel om 2000 jaar moraal en geloof om zeep te helpen… Lees hier verder: http://echtkatholiek.blogspot.nl/2014/12/seksuele-revolutie-in-de-kerk.html


Aanverwant artikel: http://echtkatholiek.blogspot.nl/2014/12/paus-franciscus-en-de-grote.html

“Paus Franciscus en ‘de grote verdeeldheid’: de katholieke burgeroorlog komt dichterbij” Gedeeltes uit het blog van Damian Thompson (1962), een Britse columnist


Het grote demasqué… de ontmaskering van de bisschoppen is begonnen

29 december 2014, door pastoor Mennen.

In het verleden kon je geen enkele katholieke bisschop betrappen op een onvertogen woord op het gebied van de geloofsleer en de moraal. Er was wel verschil. Sommigen preekten vurig, ook over thema’s die in de moderne seculiere cultuur niet zo goed liggen, anderen zwegen liever of uitten zich in een wollige taal waaraan zich niemand een buil kon vallen. Er bestond wel een zekere verdenking dat een aantal bisschoppen in hun hart niet meer zo katholiek dachten of minstens dat ze liever niet “gemarteld” werden in de liberale pers en vooral aardig en “progressief” gevonden wilden worden maar je kon ze nooit betrappen op een incorrecte uitspraak. Men wilde blijkbaar (vanwege carrière?) niet uit de gunst van de toenmalige pausen vallen.

Dat is nu wel anders. Veel bisschoppen hebben de indruk, niet in het minst vanwege het “gedoe” rond de laatste synode, dat in Rome de wind om is. Er worden dubieuze mensen benoemd in pauselijke raden; jonge bloeiende traditionele kloosterbewegingen worden onder pauselijke curatele gesteld en ontmanteld; een Opus-Dei-bisschop in Paraguay die een duidelijk orthodoxe cours vaart, veel seminaristen heeft (tot ergernis van zijn liberalere collega’s), krijgt een pauselijke visitator op zijn dak en wordt zonder opgaaf van redenen afgezet en vervangen zonder dat de (hartelijke, open) paus hem zelfs maar wil ontvangen; een kardinaal die gebruik maakt van de openheid waarvoor de paus zegt te opteren, en die keurig de traditionele leer van de Kerk verdedigt tegenover de liberale stellingen van kardinaal Kaspar wordt uit de curie weggepromoveerd, etc. etc. Dit alles laat het wereldepiscopaat niet onberoerd. Een groot gedeelte van de bisschoppen (USA en Afrika) is ernstig verontrust door wat er in Rome gebeurt en de manier waarop de paus acteert. Een ander gedeelte laat de maskers vallen die zij tijdens de vorige pontificaten gedragen hebben en verandert hun wollig taalgebruik in publieke stellingen die niet katholiek meer zijn. Dit is het geval bij het grootste gedeelte van het Duitse episcopaat dat zich uit bij monde van kardinaal Marx, ook een van de vertrouwelingen van de huidige paus. Over de Antwerpse bisschop Bonny en zijn vrijzinnige opvattingen schreef ik al eerder. Maar aangemoedigd door de Romeinse ontwikkelingen en de seculiere publieke opinie is hij nu weer een stap verder gegaan. Hij heeft in een kranteninterview gezegd, dat de Kerk met de seculiere ontwikkeling mee moet en homoseksuele relaties moet erkennen en inzegenen. Hij vindt dat homoparen even goed aan de kerkelijke criteria voor het huwelijk kunnen voldoen. “De inhoudelijke waarden zijn voor mij belangrijker dan de institutionele vraag. De christelijke ethiek gaat uit van duurzame relaties waarin exclusiviteit, trouw en zorg voor elkaar centraal staan,” zegt hij. Dit is voor normale katholieke oren onbestaanbaar en onverdraaglijk. Toch zegt deze bisschop het. Hij wordt niet vanuit Rome gecorrigeerd. Hij krijgt zeker geen apostolisch visitator over de vloer. Integendeel de kans is groot dat hij de volgende aartsbisschop van Mechelen-Brussel wordt als opvolger van de goede Mgr. Léonard. Hij is immers een vriendje van kardinaal Kasper.

Waar zit nu het probleem bij Bonny en de andere liberale bisschoppen?

– Allereerst wil men de mensen, die zich feitelijk al van de Kerk verwijderd hebben, behagen. Men wil zich door hun applaus een rad voor ogen draaien en de harde werkelijkheid ontkennen. De journalist Markus Günther schrijft in de Frankfurter Algemeine Sonntagszeitung: de Kerk in Duitsland lijkt op de DDR vlak voor de ineenstorting. Net als toen in de DDR maken veel bisschoppen en pastoors zich iets wijs. Ze zien nog steeds het grote instituut met het vele geld. Maar ze willen er niet aan dat het gemeenschappelijke geloof grotendeels in lucht is opgegaan. De Kerk is steeds meer een lege zeepbel geworden. Die wil men niet doorprikken door zoveel mogelijk aan te sluiten bij de mening van de “gelovigen”. Dat houdt de façade met het bijbehorende applaus overeind. Naar Günthers mening heeft die huidige Kerk geen enkele toekomst. Over enkele tientallen jaren is de Kerk in Duitsland niet groter dan een sekte als de Jehova’s Getuigen. De belangrijkste oorzaak voor het verdwijnen van de Kerk ziet Günther in het opgeven en het vervagen van de geloofsinhouden. Een godsdienst moet absolute aanspraken hebben, anders heeft ze geen reden van bestaan. Een Kerk die zich aanpast aan de moraal van de wereld maakt zich overbodig.

– Het grondprobleem in liberale kerkelijke denken is een filosofisch probleem. Ze sluiten aan bij het moderne filosofische denken dat het doen en laten van de meeste mensen beheerst: het existentieel relativisme. Niet wat is, is belangrijk maar wat ik voel en ervaar. Daar gaat het om. Als ik het gevoel heb, dat het begrip “hel” niet past bij de goedheid van God, dan bestaat er natuurlijk geen hel. Als ik het gevoel heb, dat mijn huwelijk voorbij is – ik beleef er niets meer aan, – dan ben ik voorbij die aanvankelijke werkelijkheid gegroeid en moet er een nieuwe toekomst mogelijk zijn. Als men dan een nieuw burgerlijk huwelijk aangaat, dan moet de Kerk daar minstens de goede elementen in erkennen. Want we ervaren dat toch als iets goeds voor die twee mensen. Homoseksualiteit kan toch niets verkeerds zijn als mensen zich als zodanig ervaren en elkaar in een duurzame relatie gelukkig maken. Wij voelen dat zo en dan is het goed.
Het normale katholieke denken is “ontologisch” omdat het in een absolute God gelooft, die iedere uiteindelijke relativiteit onmogelijk maakt. Het gaat uit van “wat is”, van Gods scheppingsorde (de natuurwet) en van de geboden die ons via zijn Woord worden gegeven en die aansluiten op die natuurwet. Daarin is een tweede huwelijk, terwijl het eerste nog bestaat, altijd (ook volgens het woord van Jezus) echtbreuk en overspel, een zonde die pas ophoudt als men zich bekeert en die zondige toestand achter zich laat. Terwijl die zonde voort bestaat kan men niet biechten en communiceren. Dat druist in tegen de zondige situatie waarin men leeft.
Ongehuwd samenwonen is in dat normale katholieke denken altijd doodzonde en verhindert biecht en communie tenzij men die zondige situatie opheft. Hetzelfde geldt voor homoseksuele relaties.
Bisschop Bonny heeft geen enkele boodschap aan “wat is”, aan het “objectieve”. Daarom kan hij zeggen dat het institutionele voor hem van geen belang is. Het gaat hem blijkbaar om vloeiende, relatieve “inhoudelijke waarden”.

– om niet in conflict te komen met de katholieke waarheid zoals het leergezag in de Kerk dat tot en met paus Benedictus heeft voorgehouden, probeert men een onderscheid te maken tussen leer en discipline alsof die niets met elkaar te maken zouden hebben. Als je de communie aan burgerlijk hertrouwden toestaat, ontkom je er niet aan dat je dan het tweede huwelijk op een of andere manier erkent en daarmee dus afbreuk doet aan de absolute onontbindbaarheid van het huwelijk die tot de katholieke leer hoort. Dat wordt dan een min of meer holle frase.

Het grote demasqué van de bisschoppen is begonnen en daarmee de openlijke binnenkerkelijke strijd voor de waarheid. Die strijd moet gevoerd worden zoals in de vierde eeuw tegen de Arianen en in de zestiende eeuw tegen de protestantse hervormers. Het gaat tenslotte niet om liberaal welbevinden maar om de redding van de zielen, de salus animarum.

Bron: http://www.mennenpr.nl/het_grote_demasque.html


Pastoor Mennen mag ook gehoord worden: ‘Een merkwaardig figuur’

Paus Franciscus is een merkwaardige figuur. Geen paus die zoveel over de hel spreekt als hij. Zijn dagelijkse preekjes zijn praktisch en spiritueel. Maar aan de andere zegt hij onvoorzichtige dingen over heikele onderwerpen. Dat doet hij in kranteninterviews met soms dubieuze antikerkelijke figuren. Daarbij weten de Vaticaanse instanties zelf niet of dit bij het “gewone pauselijke leerambt” hoort of dat het privé-meningen van de paus zijn. Soms staan ze een tijdje onder de uitspraken van de paus op de Vaticaanse website en dan verdwijnen ze weer. De paus lijkt niet te (willen) beseffen dat alles wat hij zegt op het goudschaaltje van de kerkelijke leer en zijn positie als paus gewogen wordt.

Als hij naar aanleiding van een vraag over homoseksualiteit aan een journalist antwoordt: “wie ben ik om te oordelen?”, dan laat dat zoveel uitleggingen toe dat het op zijn minst verwarrend is. Persoonlijke telefoongesprekken met gelovigen lijken warm en mooi maar als er verhalen opduiken zoals bij een Argentijnse vrouw die hij gezegd zou hebben, dat ze als gescheiden en hertrouwde vrouw gerust te communie kon gaan, dan wordt het toch problematisch. De perschef van het Vaticaans moet zich dan in allerlei bochten wringen om het recht te praten en benadrukt dat we zijn persoonlijke gesprekken niet mogen verwarren met zijn taak als opperherder. Maar is dat überhaupt wel mogelijk? Ook het feit dat de paus kardinaal Kasper uitnodigde bij een consistorie een referaat te houden over de mogelijkheid van gescheiden hertrouwde personen om te communie te gaan en dat de paus Kaspers toespraak bejubelde waarin deze een lans brak voor een nieuwe kerkelijke start van gescheidenen, heeft veel verwarring en scherpe tegenstand opgeroepen.

Het gevolg van dit pauselijk gedrag is dat er in de Kerk nu dingen gebeuren die op die schaal vroeger onvoorstelbaar waren. Het is duidelijk dat al langer rond veel heikele morele onderwerpen het overgrote deel van de mensen in de Westerse wereld en daaronder ook veel (al dan niet praktiserende) katholieken de morele standpunten van de Kerk afwijzen. Daarbij voelen bisschoppen soms een soort spagaat tussen wat de “gelovigen” willen en de officiële leer van de Kerk. Het zoveel mogelijk gelovigen ter wille zijn, is het verlangen van veel bisschoppen. Dan word je aardig gevonden, dan spreken de media met lof over je. In die zin zijn bisschoppen vaak niet anders dan pastoors die liever geprezen worden dan gemarteld en daarom op liturgisch terrein maar van alles toestaan wat niet overeenkomt met de heiligheid van de sacramenten. Maar tot nu toe werden de meeste bisschoppen nog in toom gehouden door het duidelijk spreken van de pausen.

Ten gevolge van het “losse” spreken van de huidige paus horen we nu sommige bisschoppen dingen zeggen die veel mensen en de media wel aardig vinden maar die volkomen haaks staan op de constante kerkelijke leer en dus op de waarheid zoals God ons die openbaart. Ik noem enkele voorbeelden. Bisschop Ackermann van Trier over wie we al eerder schreven die heel de kerkelijke leer rond seksualiteit afwijst. De door de paus zelf benoemde secretaris generaal van de Italiaanse bisschoppenconferentie, Nunzio Galantino die wil dat de (Italiaanse) Kerk zonder enig taboe luistert naar “alle argumenten ten gunste van gehuwde priesters, de communie voor hertrouwd gescheidenen en homoseksuele relaties”. Hij lijkt tegenover al deze zaken positief te staan. En nu zeer onlangs is er grote deining ontstaan in de VS omdat de kardinaal aartsbisschop van New York kardinaal Dolan zich niet verzet tegen deelname van een georganiseerde groep homoseksuelen aan de grote St. Patricksparade, een katholieke happening ter ere van de patroon van New York. Integendeel, hij neemt de woorden van de paus in de mond: “wie ben ik om te oordelen?”

Het meest uitgebreid heeft zich in onze streken de bisschop van Antwerpen, Mgr. Bonny, in de publiciteit begeven. Hij veroordeelt de pausen Paulus VI en Johannes Paulus II omdat ze niet collegiaal gehandeld zouden hebben. Hij heeft met name moeite met de encycliek “Humanae Vitae” en de apostolische exhortatie “Familiaris Consortio” waarin de leer van de Kerk rond huwelijk, gezin en seksualiteit duidelijk wordt uiteengezet. Deze leer is door opeenvolgende pausen bevestigd zodat die tot het gewone leergezag van de Kerk behoren. Het is waar dat Paulus VI in de afwijzing van de kunstmatige geboorteregeling niet het meerderheidsadvies van de adviescommissie volgde. Maar het heeft niets met oncollegiaal handelen te maken als een paus het advies van een commissie niet volgt. Het is de taak van de paus te waken over de waarheid die niet van meerderheden afhangt maar van de openbaring en de natuurwet.
Ronduit banaal is de passage waar bisschop Bonny het heeft over de vele vormselvieringen die hij leidt en waarbij vele nauwelijks praktiserenden aanwezig zijn, die zich dit feestje toch niet willen laten ontnemen. Hij kan zich niet voorstellen dat hij de mensen erop zou wijzen dat ze misschien niet te communie mogen gaan. Dat zou volgens de bisschop enorme gevolgen hebben voor de relatie van de mensen met de Kerk. Je vraagt je af wat voor opvatting de bisschop Antwerpen heeft over de heiligheid van de eucharistie en over het waardig communiceren in het algemeen. Heeft de communie voor hem dezelfde betekenis als een glaasje bij een receptie? Die weiger je ook aan niemand. Dat zou onhartelijk zijn. Dit staat enorm ver af van wat de kerkvaders zeggen over de heilige huiver waarmee je tot de communie moet naderen en van de eerbied waarmee onze voorouders de communie ontvingen. Ook nu nog is er in de orthodoxe kerken een authentieke schroom om tot de communie te naderen en wil men eerst biechten alvorens te communie gaan. Schril steekt hier de zogenaamd vriendelijke en open houding van bisschop Bonny tegen af. Je moet er toch niet aan denken dat hij de opvolger van Mgr. Leonard zou kunnen worden. Toch is dat met deze paus heel wel mogelijk. Immers Bonny was de medewerker van kardinaal Kasper, en kardinaal Kasper is de favoriet van de paus. Belgische Kerk, tel uit je winst!

Bron: http://www.mennenpr.nl/Een_merkwaardig_figuur.html

R. de Mattei: Tango – met de paus – als de echo van de muziek op de Titanic


Roberto Mattei (1948) is een gerenommeerd kerkhistoricus en de auteur van o.a. in de Duitse vertaling Das Zweite Vatikanische Konzil: Eine bislang ungeschriebene Geschichte. Waarin hij de tot nu onderbelichte geschiedenis van Vaticanum II schrijft: hoe een minderheid de meerderheid wist te bespelen.


Misschien zullen historici eraan herinneren dat in 2014 op het St. Pietersplein de tango gedanst werd, terwijl de christenen in het Nabije Oosten vermoord werden en de Kerk voor de afgrond van een schisma stond. Dit klimaat van lichtvoetigheid en lichtzinnigheid is in de geschiedenis niet nieuw. In Carthago, zo memoreert Salvianus van Marseille (rond 400-475), werd er gedanst toen de Vandalen aan de veroveringen begonnen. En in Sint-Petersburg waren, naar het bericht van de Amerikaanse journalist John Reed, theaters en restaurants nog steeds overvol, toen de Bolsjewieken de macht al gegrepen hadden. De Heer, zo leert de Heilige Schrift, “heeft hun ogen verblind” (Joh. 12, 27-41).

Het eigenlijke drama van onze tijd zijn niet de aanvallen van buitenaf maar het mysterieuze proces van de zelfvernietiging van de Kerk die nu zijn uiterste consequentie bereikt nadat Paulus VI er voor de eerste keer over geklaagd had in de zijn beroemde toespraak tot het Lombardisch seminarie op 7 december 1968. De zelfbeschadiging is geen fysiologisch proces. Het is een Kwaad waarvoor verantwoordelijken aan te wijzen zijn. En de verantwoordelijken zijn in dit geval die clerici die ervan dromen het mystieke Lichaam van Christus te vervangen door een nieuw organisme dat zonder waarheid en zonder dogma’s onderwerp is van voortdurende evolutie.

Twee dossiers over de situatie van de Kerk

Een indrukwekkend beeld van de situatie wordt ons eind 2014 geschilderd in twee dossiers over de Kerk, waarvan één door het Franse dagblad Le Figaro en het andere door het Italiaanse dagblad La Repubblica gepubliceerd werd.

Le Figaro, een burgerlijk liberale krant, rechts van het midden, wijdde de decemberbijlage van het Figaro Magazine aan de “Guerre secrète au Vatican. Comment le pape Franϛois bouleverse l’Église” (De geheime oorlog in het Vaticaan. Hoe paus Franciscus de Kerk op zijn kop zet). Het dossier omvat elf pagina’s onder verantwoording van Jean-Marie Guénois, die geldt als een van de meest serieuze en competente vaticanisten.
“Er schijnt na de Synode over het gezin in de herfst van 2014 in de Kerk iets ondersteboven gezet te worden”, schrijft Guénois, “en het groeiend aantal aanwijzingen leidt ertoe dat je je afvraagt: loopt de Kerk niet het risico na de tweede fase van de gezinssynode in een storm terecht te komen?” Guénois onthulde dat onder de kardinalen een “geheime oorlog” aan de gang is die niet tot doel heeft de macht te veroveren. Wat aan de gang is, is een ideeënstrijd en die heeft als belangrijkste strijdpunt de leer van de Kerk over het gezin en het huwelijk. Paus Franciscus wordt er binnen de Romeinse Curie van beschuldigd zijn ambt op een autocratische manier uit te oefenen. De Franse journalist vat dat samen het de woorden: “Quand il tranche, le Pape ne met pas de gants” (als de paus beslist, gebruikt hij geen fluwelen handschoenen).

Het eigenlijke probleem is het kerkbegrip van de paus

Het eigenlijke probleem is echter zijn kerkbegrip dat door de progressiefste stromingen in het Vaticaan beïnvloed is. Volgens Guénois worden de uitkomsten ervan bepaald door drie theologen: de Duitse kardinaal Walter Kasper, de Italiaanse aartsbisschop Bruno Forte en de Argentijnse titulair-aartsbisschop Victor Manuel Fernandez. “En dat trio heeft bij de gezinssynode de lont in het kruitvat gestoken!” Om precies te zijn: Kasper is de stormram voor de toelating van de hertrouwd gescheidenen tot de sacramenten, Forte voor de legalisering van de homoseksualiteit en Fernandez is de leidende figuur in de peronistische volkstheologie.

Guénois interviewde kardinaal Burke bij de bisschoppensynode en deze drukte zich, overeenkomstig zijn aard, glashard uit: “De Synode was een moeilijke ervaring. Er was een richting, die van kardinaal Kasper kan men zeggen, waarbij zich diegenen aansloten in wier handen de leiding van de Synode lag. In werkelijkheid schijnt het zo te zijn dat het tussenrapport (relatio post disceptionem) al vóór de toespraken van de Synodevaders geschreven is! En wel in één richting ten gunste van de positie van kardinaal Kasper. Bovendien werd de kwestie van de homoseksuelen ingevoegd (die op geen enkele manier in relatie met het thema huwelijk staat) door er positieve elementen in te zoeken. Een ander punt dat zeer zorgelijk is: het tussenrapport bevat geen enkele verwijzing naar de Heilige Schrift en ook niet naar de Traditie van de Kerk of naar leeruitspraken van paus Johannes Paulus II over de huwelijkspartners. Dat is heel vreemd. Eveneens het feit dat in het slotrapport de paragrafen over de homoseksualiteit en de hertrouwd gescheidenen zijn blijven staan hoewel ze bij de bisschoppen niet de benodigde meerderheid kregen.” En verder: “Ik ben daarom heel bezorgd en roep alle katholieke leken, priesters en bisschoppen op, zich al van nu af aan tot aan de volgende bisschoppenconferentie ervoor in te zetten dat de waarheid omtrent het huwelijk zichtbaar wordt.”

Sleutelfiguren: Kasper, Forte, Fernandez en Marx

Hoe terecht de zorg van kardinaal Burke is, bewijst de weekbijlage Il Venerdi di Repubblica van 27 december 2014 van het leidende links-liberale Italiaanse dagblad La Repubblica. De bijlage is in zijn geheel gewijd aan een “Onderzoek over de Kerk”: 98 pagina’s met 20 artikelen, waarin “het nieuwe tijdperk van Franciscus tussen tegenstanders, heiligen, vervolgden en zondaars” word beschreven. De sleutelfiguur voor La Repubblica is kardinaal Reinhard Marx, de aartsbisschop van München en Freising die een “opening” voor hertrouwd gescheidenen en homoseksuele paren ondersteunt, het moreel verval in het Westen ontkent en, “de zogenaamde secularisering” ziet als een “noodzakelijke ontwikkeling van de vrijheid”. Woordelijk zei kardinaal Marx verder: “En een vrije maatschappij is volgens de echte visie van het evangelie een vooruitgang”. “Franciscus”, aldus Marx, “wil de Kerk terugbrengen naar de oorspronkelijke kracht van haar getuigenis. Hij heeft een duidelijke voorstelling van wat hij wil, maar hij volgt daarbij geen vooropgezet, vaststaand of persoonlijk plan noch een regeringsprogramma. Hij zendt signalen uit en geeft voorbeelden zoals hij met de gezinssynode gedaan heeft.”

De atheïstische “geest”

Als deel van het dossier biedt Marco Ansaldo een interview met de titel “Franzoni, de revanche van de vroegere rode abt”, waarin Giovanni Franzoni, de voormalige abt van de aartsbasiliek van St. Paulus buiten de Muren, volop de ruimte krijgt. Daarin wordt benadrukt dat de stellingen waarvoor hij veroordeeld werd, lijken op de positie die nu door het Vaticaan wordt ingenomen. Franzoni nam als jongste concilievader aan de beide laatste zittingen van het Tweede Vaticaans Concilie deel, bouwde in zijn abdij een “basisgemeente” en werd daarbij steeds radicaler in zijn marxistische opvattingen met het gevolg dat hij in 1973 als abt moest terugtreden en in 1975 door Paulus VI a divinis gesuspendeerd werd. Franzoni werd in 1976 uit de klerikale stand verwijderd omdat hij de wetten ondersteunde waarmee in Italië zowel de echtscheiding als het doden van ongeboren kinderen in de moederschoot toegestaan werden. Bovendien verklaarde hij publiekelijk op de communistische partij te stemmen. Ondertussen is hij met een atheïstische Japanse journaliste getrouwd, die hij eind jaren in het Sandinistische Nigaragua heeft leren kennen, en is hij een voorstander van de legalisering van euthanasie.

Paus Franciscus en een nieuw priesterschap door gehuwde viri probati en gelaïciseerde priesters

Volgens geruchten zou paus Franciscus de bedoeling hebben een aantal gehuwde leken (de zogenaamde viri probati) tot het priesterschap toe te laten en gehuwde en daarom gelaïciseerde priesters weer tot het priesterschap toe te laten, mensen zoals Franzoni of de voormalige franciscaan en antiglobaliseringstheoloog Leonardo Boff, die momenteel met een vrouw in Brazilië samenleeft. Op 17 december bevestigde Boff, die van de bevrijdingstheologie naar de ecotheologie verhuisd is, tegenover het persagentschap ANSA dat hij de paus op diens verzoek materiaal voor de volgende encycliek toegestuurd heeft. En op 28 december schreef hij in een open polemiek met Vittorio Messori op de Italiaanse internetpagina van “Wij zijn Kerk” onder de titel “Steun voor paus Franciscus tegen een nostalgische auteur” de volgende woorden: “Een open Kerk zoals Franciscus van Rome die wil, is bijzonder belangrijk. Het is noodzakelijk dat zij open is voor het binnendringen van de Geest die door sommige theologen “de fantasie van God” genoemd wordt vanwege zijn creativiteit en zijn nieuwheid, in de samenlevingen van de wereld, in de geschiedenis van de volkeren, in de individuen, in de kerken en ook in de katholieke Kerk. Zonder de heilige Geest wordt de Kerk een log, vervelend instituut zonder creativiteit en op een gegeven moment heeft zij de wereld niets meer te zeggen dan dogma’s en nog eens dogma’s, zonder dat zij hoop en levensvreugde wekt.”

Als een tango klinkt als de echo van de muziek op de Titanic

Wie kan nog ontkennen dat er sprake is van een totale verwarring? De tango die op 17 december ter gelegenheid van de verjaardag van paus Franciscus op het St. Pietersplein gedanst werd, herinnert als een verre echo aan andere muziek: die op de Titanic klonk in de nacht van de grote tragedie. Toentertijd dook de top van de ijsberg plotseling uit de duisternis op en de dansers hadden geen idee van de catastrofe die op handen was. Nu is de ijsberg zichtbaar en er zijn mensen die een toast uitbrengen op de onmogelijkheid van een schipbreuk van het scheepje van Petrus. Veel mensen zijn echter bezorgd en hebben sterk de indruk, zoals kardinaal Burke het zei, dat de Kerk een schip is, dat meer en meer gevaarlijk slagzij maakt. Wij horen bij deze mensen en daarom hebben wij het nieuwe jaar 2015 niet met dans en vuurwerk begroet, maar zijn vastbesloten om aan de oproep van kardinaal Burke gehoor te geven en “ons vanaf nu tot aan de volgende bisschoppensynode ervoor in te zetten dat de waarheid omtrent het huwelijk zichtbaar wordt.”

Bron: http://www.mennenpr.nl/Tango_met_de_paus.html


Commentaar: Pastoor Mennen publiceert nooit iets wat hij niet kan onderbouwen. Bovenstaande is niet een vlot, uit de losse hand, geschreven artikel en het gaat juist over die kernzaak: de Bijbel en de traditie, die nu op losse schroeven worden gezet door de uitlatingen van paus Franciscus. Dat is hetgeen pastoor Mennen in het kielzog van kardinaal Burke de haren ten berge doet rijzen.

Dat de Kerk tot zelfvernietiging komt is niet on-Bijbels en komt tot uiting in de brief aan de Thessalonikenzen met een profetie ontleend aan de profeet Daniël, hier in parafrase (2 Thes. 2:3-4): “De Antichrist zal – voorafgaande aan Christus’ wederkomst – alles wat goddelijk en heilig is bestrijden en zich erboven verheffen, om zich in het Vaticaan als de Messias te laten inhuldigen.” (Er staat: om op de troon in Gods tempel plaats te nemen en zich als God zelf voor te doen.) Door wie anders zal hij worden ingehuldigd dan door de dan zittende paus? In de Boodschap van La Salette (p.7, 3e alinea) staat dat Rome de zetel zal worden van de Antichrist (er staat niet dat hij het hoofd wordt van de Kerk). Als we de thessalonicenzenbrief serieus nemen, dan betekent “de poorten van de hel zullen de Kerk niet overweldigen” op zijn volledige vervulling van Mattheüs 16:18 op de Kerk slaat. Dat de mystieke Kerk, deel van het Lichaam van Christus, nooit ten onder gaat, spreekt vanzelf. We moeten echter onderscheid maken tussen het mystieke lichaam en de zichtbare organisatie.