Maand: maart 2015

Witte Donderdag

In de middag van de veertiende van de maand Nisan, de vastendag voor het Pascha, treffen de leerlingen op vraag van Jezus alle nodige voorbereidingen voor het Paasmaal.

Na zonsondergang breekt de vijftiende Nisan aan; de eerste dag van het Paasfeest. Het Paasmaal houdt Jezus met zijn leerlingen. Tijdens deze maaltijd vertelt Jezus wat er met Hem zal gebeuren.

Johannes vertelt weinig over de instelling van de H. Eucharistie, zijn Lichaam en Bloed. Zijn aandacht gaat uit naar hoe Jezus de voeten van alle leerlingen wast en hun de opdracht geeft elkaar te helpen en dienstbaar te zijn.

Judas vertrekt hierop, en gaat – zo blijkt later – naar het Sanhedrin om hen te helpen Jezus gevangen te nemen. Tijdens dit waarlijke Paasmaal onderwijst Jezus zijn leerlingen en leert hen het Onze Vader te bidden.

Vervolgens gaan ze naar de hof van Getsemane, gelegen op de Olijfberg, waar Jezus zijn leerlingen vraagt met Hem te waken en te bidden. In de Olijfhof worstelt Jezus met de zware taak die Hem te wachten staat, waarbij Hij druppels bloed zweet.

Judas had ondertussen het leger van het Sanhedrin opgehaald en brengt hen naar de hof van Getsemane. Hier verraadt hij Jezus met een kus, waarop Jezus wordt gearresteerd en meegenomen.

Goede Vrijdag

Heel vroeg in de morgen komen de hogepriesters, oudsten en het hele Sanhedrin bij elkaar. Besloten wordt om Jezus ter dood te brengen. Hij wordt geboeid naar de stadhouder Pilatus gebracht. Die weet zich niet goed raad met de situatie, bedenkt dan dat Jezus oorspronkelijk uit Galilea komt en daardoor onder het recht van Herodes valt. Deze blijkt in de stad te zijn, waarop Jezus naar Herodes gestuurd wordt.

Herodes drijft de spot met Jezus; hij geeft Hem een mantel en stuurt Hem als een “verklede nepkoning” terug naar Pilatus. Deze probeert Jezus vrij te laten, door het volk te laten kiezen tussen een moordenaar en Jezus. Het volk heeft echter liever de moordenaar vrij. Pilatus laat Jezus geselen. Romeinse soldaten nemen Hem mee naar de binnenplaats van het gerechtsgebouw, zetten een doornenkroon op zijn hoofd en doen Hem een purperen mantel om. Ze lachen Hem uit en slaan Hem op zijn hoofd. Pilatus laat hierop Jezus aan het volk zien, maar het wordt niet voldoende geacht; “kruisig Hem”, schreeuwen ze. Uiteindelijk geeft Pilatus toe aan de wens van het volk en ‘wast zijn handen in onschuld’. Jezus wordt gekruisigd, tussen twee moordenaars. Het wordt donker op heel de aarde, tot drie uur ‘s middags (Mt. 27,45). Dan sterft Jezus. De aarde schudt, het voorhangsel in de tempel scheurt van boven naar beneden en enkele doden staan op. Tegen de avond gaat Jozef van Arimathea naar Pilatus en vraagt toestemming om Jezus te begraven. Hij wordt in een graf gelegd, dicht bij Golgotha.

Stille Zaterdag

Pasen

Heel vroeg op de zondagmorgen (Paaszondag) gaan er vrouwen naar het graf om het lichaam van Jezus te verzorgen. Ze vinden Hem daar echter niet, engelen vertellen hun dat Jezus is verrezen. “Waarom zoekt u de Levende onder de doden?”

Kort daarop verschijnt Hij aan Maria Magdalena. Daarop gaan de vrouwen naar de leerlingen, die hen niet kunnen geloven. Toch gaan ze wel bij het graf kijken, Johannes en Petrus voorop. Diezelfde dag verschijnt Jezus aan twee volgelingen die onderweg zijn naar Emmaüs. Nadat Hij Zich aan hen geopenbaard heeft, haastten ze zich terug naar Jeruzalem om het de leerlingen te vertellen.

Terwijl ze hun verhaal aan het doen zijn, verschijnt Jezus in hun midden. Hij belooft hierbij de Heilige Geest te zenden en geeft ze de opdracht: “Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.”

Binnenkort gaan we weer het Lijden, Sterven en Verrijzen van Jezus gedenken. Veel mensen gaan in de Goede Week naar de kerk om de Heer nabij te zijn in alles wat Hij voor elk van ons persoonlijk heeft gedaan. Als ik met mensen spreek over die bijzondere dagen van de Goede Week dan valt het mij op dat er 1 dag is waar men weinig of niets weet van te vertellen. Ze kunnen je vertellen dat we op Palmzondag de intocht in Jeruzalem gedenken; Witte Donderdag het Laatste Avondmaal met de instelling van het Priesterschap en de Eucharistie; Goede Vrijdag, Jezus die voor ons persoonlijk aan het Kruis is gestorven en Pasen de Verrijzenis. Stille Zaterdag is daarbij een grote onbekende dag, ook voor kerkgetrouwe mensen. Je moet het maar zo onmiddellijk eens aan iemand vragen wat we die dag gedenken. Men kan er niet snel op antwoorden, het enige wat je te horen krijgt is dat Jezus dood is en het Lichaam van de Heer in het graf ligt. Dat klopt natuurlijk maar dan gedeeltelijk.

Het lichaam van Jezus lag in het graf maar waar was Hij geestelijk ? Velen kunnen daar niet op antwoorden terwijl ze het antwoord wel kennen vanuit de geloofsbelijdenis. We bidden elke keer in de geloofsbelijdenis: “die geleden heeft onder Pontius Pilatus, gekruisigd is, gestorven en begraven; die neergedaald is ter helle, de derde dag verrezen uit de doden”. En dan hoor je mensen zeggen: “O ja, neergedaald ter helle”. Dan is de volgende vraag natuurlijk waarom is Jezus naar de Hel gegaan ? Sinds de zondeval van de eerste mensen, te lezen op de eerste bladzijden van de Schrift, was de vriendschap tussen God en de mensen verbroken, was de Hemelpoort gesloten. Door Zijn sterven op het Kruis heeft Jezus de vriendschap tussen God en mens hersteld, zonde en dood het laatste woord ontnomen, de Hemelpoort geopend. Hij is de rechtvaardigen die niet in de Hemel konden omdat de Hemelpoort gesloten was, gaan halen in de helle, waar ze aan het wachten waren. In de eerste Petrusbrief, hoofdstuk 3, verzen 18-19 lezen we: “Ook Christus heeft eens en voorgoed geleden voor de zonden, de rechtvaardige voor de onrechtvaardigen, om u tot God te brengen. Hij is gedood naar het lichaam, maar tot leven gewekt door de Geest. Zo ging Hij heen en predikte voor de geesten in de kerker”. Zo kon Jezus ook aan het kruis tegen de berouwvolle moordenaar zeggen: “Ik beloof je, vandaag nog zul je bij Mij zijn in het paradijs.” (Lucas 23,43)

Zie: http://prentencatechismus.org/uncategorized/vijfde-artikel-die-nedergedaald-is-ter-helle/

De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt in nummer 634 onder andere: “De nederdaling ter helle is de volledige vervulling van de evangelische aankondiging van het heil. Zij is de allerlaatste fase van de messiaanse zending van Jezus…Zij leert dat het verlossingswerk zich uitbreidt tot alle mensen van alle tijden en alle plaatsen, want allen die zijn gered, hebben immers deel gekregen aan de verlossing. Christus is dus nedergedaald in de diepte van de dood opdat ‘de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en die haar horen, zullen leven’(Joh. 5,25)…”

Stille Zaterdag…alles is stil in de Kerk…er worden geen Missen opgedragen, alleen in de latere uren de Paaswake… We mogen die dag denken aan alles wat de Heer ook dan deed.

Gods Zegen, pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

Videos vom letzten Sommer…

Die Videos:

Einstiegssketch

Lobpreis 2    Lobpreis 3

Lobpreis 4     Lobpreis 5

Lobpreis 6    Lobpreis 7

Lobpreis 8    Lobpreis 9

Lobpreis 10

Ga naar: jugendtreffen.at

In elk bisdom vindt er in de Goede Week zo een viering plaats. De priesters hernieuwen hun wijdingsbeloften aan de bisschop maar ook worden de oliën gezegend en gewijd. Misschien leveren we dit jaar eens een extra inspanning om die viering bij te wonen.

In dit woordje wil ik eens stilstaan bij de drie soorten olie die we in de Kerk gebruiken. Elk van die oliën heeft zijn eigen werking. Het zalven met oliën wil bij elk Sacrament duidelijk maken dat de Heer met de mens die gezalfd wordt persoonlijk bezig is.

Er is de catechumenenolie, de olie voor de doopleerlingen, de olie die gebruikt wordt vóór het Doopsel. Volwassen doopleerlingen worden in een aparte plechtigheid in de tijd voor het Doopsel, met deze olie gezalfd. Deze olie wordt ook gebruikt in de doopplechtigheid voor kinderen. In het gebed dat de priester of de diaken daarbij bidt komt duidelijk naar voren dat dit de beschermende olie van de Kerk is. Zoals we ons bijvoorbeeld insmeren met zonneolie om ons te beschermen tegen de stralen van de zon, zo bidden we dat het kind beschermd mag zijn tegen de Kwade: “De kracht van Christus, de Heiland, moge je beschermen en sterken. Als teken daarvan zalven we je met de olie in de naam van onze Heer, de Gezalfde, die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.”

Er is ook de ziekenolie, deze wordt gebruikt voor het Sacrament van de Ziekenzalving. Het is de genezende olie van de Kerk. Zoals we zalf of olie gebruiken om een wonde te laten genezen of een huid die schraal is te verzachten, zo wordt bij het Sacrament van de Zieken gebeden om genezing. De Heer geneest! De priester zalft de zieken op het voorhoofd en in (of op) de handen en bidt daarbij: “Moge onze Heer Jezus Christus, door deze heilige zalving en door Zijn liefdevolle barmhartigheid u bijstaan met de genade van Zijn Heilige Geest. Amen. Moge Hij u van zonden bevrijden, u heil brengen en verlichting geven. Amen.”

De derde olie is de belangrijkste olie, het Chrisma. Deze olie verwijst bij uitstek naar Jezus Christus, de Gezalfde, dit wil zeggen gezalfd met Gods Geest. Het is olie en de bisschop vermengt die olie in de Chrismamis met reukwerk. Het Chrisma wordt gebruikt bij de Sacramenten die men in het leven maar 1 keer kan ontvangen: het Doopsel, het Vormsel en het Priesterschap. Deze Sacramenten geven een onuitwisbaar merkteken op de ziel. Het is de sterkende olie van de Kerk. Door de zalving met Chrisma ontvangen wij bijzonder de kracht van de Heilige Geest. Zoals sportmensen hun benen insmeren met olie om goed een wedstrijd te kunnen lopen, zo wordt men gezalfd opdat men levenslang sterk zou staan als gedoopte, gevormde, als priester. De zalving met Chrisma gebeurt bij die Sacramenten telkens op een andere plaats: bij het Doopsel is het op de kruin van het hoofd, bij het Vormsel op het voorhoofd en bij het Priesterschap in de handen. Bij het Doopsel bidt de priester of de diaken: “De almachtige God, Vader van onze Heer Jezus Christus, heeft je bevrijd van zonde en het nieuwe leven gegeven door water en de Heilige Geest. Hij zalft je met het chrisma van het heil. Daardoor behoor je tot het volk van God en word je voor altijd lidmaat van Christus, die gezalfd is tot priester, koning en profeet. Amen.” Bij het Vormsel zalft de bisschop of zijn vertegenwoordiger met het Chrisma en bidt daarbij: “Ontvang het zegel van de Heilige Geest, de Gave Gods”.

door pastoor A. Penne, www.priesterpenne.be

Deze zomer is er van 25 tot 30 juli 2015 een internationale sessie voor iedereen in Paray-le-Monial: ouderen, jongeren, singles, gezinnen, tieners, jongeren, priesters, toegewijden enz. Deze wordt georganiseerd door de Gemeenschap Emmanuel. Op het programma staan: inleidingen die je geloofsleven verdiepen, workshops die je leven raken, lofprijzing en aanbidding met duizenden mensen tegelijk en natuurlijk: veel gezelligheid met de Nederlandse en Vlaamse groep! Er is Nederlandse vertaling, een eigen NL kinderprogramma en een vertaald tienerprogramma. Van harte welkom om met ons mee te gaan! Opgeven kan via: http://www.emmanuelnederland.nl

Word jij misdienaar of acoliet…?

Petrus zal mijn naam noemen…

De afgelopen dagen hoorde ik op de radio het liedje Viva la vida van Coldplay, youtube.com/watch. Naast het leuke melodietje is alleen een zin blijven hangen, een zin die verschillende keren terugkeert in het liedje: I know Saint Peter will call my name, (youtube.com/watch, liedje met tekst). ‘Ik weet dat de heilige Petrus mijn naam zal noemen’.

Dat zinnetje zette me aan het denken want dat zinnetje verwijst het Leven na dit leven, waar wij als christenen op vertrouwen. We kunnen ons van de Hemel weinig voorstellen. We gebruiken beelden die we kennen. Een van die beelden is dat Petrus bij de Hemelpoort staat. We halen dat uit de woorden die de Heer tot Petrus heeft gesproken: ‘Ik zal je de sleutels geven van het koninkrijk der hemelen, en wat je op aarde bindt zal ook in de hemel gebonden zijn, en wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn’.

Als ik uitvaarten regel, dan valt me dikwijls op dat mensen nooit met elkaar hebben gesproken over hoe ze de dood zien. Zelfs in gezinnen waar een dierbare lang ernstig zien is geweest, heeft men over alle aspecten van de uitvaart en de begrafenis gesproken maar niet hoe men tegen de dood aankeek. Toch apart dat mensen na zo lange jaren samen en nadat men vele malen in familie- en vriendenkring dierbaren ten grave heeft gedragen, dat men daar nooit over sprak. Is het bij ons wel zo? Weet ik van mijn partner, van mijn ouders of dierbaren hoe ze de dood zien en weten zij hoe ik de dood zie?

De afgelopen tijd beluisterde ik enkele verhalen van hoe jonge ouders het aan hun kinderen uitleggen. ‘Opa is in een heel diepe slaap gevallen. Hij is nu voor ons een sterretje geworden’, is een manier van ouders om over blijvende verbondenheid te spreken. Voor kinderen is het niet gemakkelijk om het verschil tussen lichaam en ziel te maken. Een oma vertelde me onlangs dat kleinkinderen hadden gevraagd: ‘Oma, als opa een sterretje in de hemel is, waarom komen we dan naar het kerkhof?’. Deze oma had het opgelost door te zeggen: ‘Ja, opa is een sterretje maar hier hebben we een steen gezet en bij die steen kan iedereen aan opa komen denken’.

Een mooi beeld hoorde ik onlangs ook bij jonge ouders. De kleinkinderen waren bij het hele rouwproces betrokken, oma was thuis op bed opgebaard en toen was er de uitvaart en de begrafenis. De ouders hadden tegen de kleintjes verteld: ‘Op het kerkhof zetten we de kist met oma op het graf. Dan gaan wij naar de koffietafel en ondertussen komt Jezus oma ophalen, neemt oma mee en legt de bloemetjes mooi neer op de plek waar oma met Jezus is meegegaan. Er zal dan ook een kruis staan als een teken dat oma nu bij Jezus woont en van daar een sterretje voor ons is’. Na de koffietafel waren de kleintjes zo verwonderd geweest hoe mooi de bloemetjes door Jezus waren neergelegd.

Ik vond het een mooi verhaal om de kinderen iets te proberen te vertellen wat eigenlijk niet onder woorden te brengen is. Een manier om te vertellen dat wie in Jezus gelooft, eeuwig zal leven en te getuigen van Zijn Woord: In het Huis van Mijn Vader is ruimte voor velen. Ons leven gaat bij Hem door in een andere vorm. Ons lichaam sterft en vergaat. Onze ziel, het eeuwige van de mens, keert naar God terug om daar het loon naar het voorbije leven te ontvangen. Wat verwacht ik als mijn lichaam het begeeft, als ik met mijn leven naar de Heer ga en Sint-Petrus bij de Hemelpoort mijn naam zal noemen?

pastoor A. Penne, Priesterpenne.be