In de bisdomnieuwsbrief van Bisdom ’s-Hertogenbosch schrijft mgr. Mutsaerts op kenmerkende wijze over ons geloof. Tot slot maant hij ons om er met ons geloof voor de volle 100% voor te gaan!
Hoe nederig Jezus ook is, Hij maakt wel duidelijk dat Hij, en Hij alleen, “de weg, de waarheid, en het leven” is (Joh 14,6). Zoiets klinkt naar grootheidswaan, en zou het zijn als het niet waar zou zijn. Maar als je Jezus ergens niet van kunt beschuldigen, dan is het wel van megalomaan gedrag. Zijn leven is immers een leven van opoffering, dienstbaarheid en meer van dit soort termen, die je zelden bij RTL Boulevard tegenkomt.
Ondanks het feit dat Hij wel degelijk beweerde de Zoon van God te zijn, was het eveneens duidelijk dat Hij geen roem van mensen zocht. Kortom, een nederige God, zowaar een opmerkelijke paradox. Hij preekte niet een uurtje om zich vervolgens te laten toejuichen. Hij was constant in de weer en niet te beroerd om vuile handen te maken. Hij toonde onvermoeibaar zijn bezorgdheid voor mensen, ongeacht hun status of levenswijze. Hij genas zieken (meestal niet ‘en plein public’, maar ‘en petit comité’), nam tijd voor boeven en niet te vergeten voor gebed. Hij instrueerde zijn volgelingen hoe zijn volgeling te zijn. Hij was bovendien buitengewoon praktisch. Niemand ging na zijn toespraken met hoofdpijn naar huis omdat het zo ingewikkeld was.
Trouwens, de meeste geloofskwesties waar we ons het hoofd over breken, raken ons leven nauwelijks. De Drievuldigheidskwestie (één God in drie personen); de schepping (iets uit niets creëren); de wonderen van Jezus (hoe kan zoiets), het zijn allemaal dingen waar je eindeloos over kunt discussiëren, want wie snapt zoiets? Maar uiteindelijk zijn het geen zaken die je in een crisis doen belanden.
Het zijn juist de dingen die we maar al te goed begrijpen waar we ons druk over maken, die je echt bezig kunnen houden. Ik noem wat voorbeelden. Jezus zegt: zorg voor iedereen die je nodig heeft. Heb zelfs het beste voor met degenen die je naar het leven staan. Geef alles wat je hebt af aan arme tobbers die niks hebben en leef vervolgens zoals Ik. Aan het einde van ons leven wacht ons een eindexamen met heldere praktische vragen: ben je barmhartig geweest; ben je vergevingsgezind geweest, ja ook voor die lastpost; heb je geholpen waar je maar kon; ben je een echte naaste geweest voor al die mensen die je levenspad kruisten; ben je trouw geweest in het gebed en de sacramenten die je konden sterken om al die dingen te doen? Kortom, maak je niet druk over theoretische kwesties. Maak gewoon werk van je geloof.
O ja, er komt nog iets bij. Lauwe types vindt Jezus maar niks. ‘Ik ben wel katholiek, maar niet fanatiek’ vindt Jezus maar een slogan van niks. Hij wil niet dat we lauw zijn, dat we maar een beetje goedbedoeld aanmodderen. Nee, zegt Hij: ga er voor de volle honderd procent voor! Voor de liefhebbers verwijs ik naar Markus 8,34 en Matteüs 10,39. Ondanks deze zware eis, trok Jezus veel volk. Niet omdat Hij een agressief koopman was. Hij dwong niemand, maar deed ook niet zelfs het minste water bij de wijn, om mensen maar over te halen. Hij maakt het ook al niet aantrekkelijk om Hem te volgen, je moest immers letterlijk alles achter je laten en geen enkel probleem uit de weg gaan, ook al kostte het je leven. Wat er zoal van je verlangd wordt? Daar zitten weinig hersenkrakers tussen. Niemand kan als excuus opvoeren dat het allemaal niet zo duidelijk is en je om die reden maar even wacht tot het misschien ooit wel duidelijk wordt. Het is eenvoudig dit: volg Zijn voorbeeld na. Dat is het. Daar is niets onbegrijpelijks aan. Jezus is hinderlijk praktisch.
Om het waar te maken is natuurlijk weer een ander verhaal.
Hulpbisschop Mgr. Rob Mutsaerts
De Argeloze Duif 