Maand: september 2016

Talloze eerder vastgestelde feiten werden genegeerd om de nabestaanden de leugen op de mouw te kunnen spelden dat het kwade Rusland de boosdoener is. Wat zouden de nabestaanden voelen zodra ze zich realiseren dat hun gestorven familieleden en vrienden schaamteloos worden ingezet om Oekraïne bij de EU te halen, en mogelijk nog veel erger: een militaire confrontatie met Rusland te veroorzaken?

De levensbeschrijving van zuster Margaritha Valappila

Jezus zei tot hen: “Kom en volg Mij! Ik zal jullie tot mensenvissers maken. Ze lieten hun netten achter en volgden Hem” (Mc. 1, 7-18).

In juni 1960 riep Jezus zuster Margaritha en nog twee andere meisjes op om Hem na te volgen. Ze hebben hun netten zogezegd achter gelaten en volgden Hem.

Wanneer we dit getuigenis lezen, dan zien we hoe Jezus van dit meisje een mensenvisser voor God maakte. Zuster Margaritha Valappila uit Kerala, Zuid-Indië, behoort tot de zusters van de Heilige Jozef in het klooster St. Trudpert in Münstertal. Uit de kerkgeschiedenis weten we dat dit de eerste congregatie in Europa was die meisjes uit Aziatische landen in hun klooster opnam.

In 1960 kwam zuster Margaritha met een groep Indische meisjes per schip via Italië, tijdens een kort verblijf kreeg ze van Paus Johannes XXIII de pauselijke zegen over haar roeping. Na het noviciaat In Duitsland deed ze haar eerste professie en aansluitend de opleiding tot verpleegster. Ze werkte in Pforzheim en Heidelberg in ziekenhuizen, daarna acht jaar als ziekenzuster in de gemeente. Hierna was ze werkzaam in twee bejaardentehuizen als hoofdzuster. Zieken verplegen was haar lust en haar leven.

Eind 1989 kwam een beslissende wending in haar leven. Een levensbedreigende ziekte rukte haar weg uit haar bedrijvigheid. Nu begreep ze dat lichamelijke gezondheid een onverdiend geschenk van God was. Zo vond ze een nieuwe toegang in het gebed om God te danken en te loven en kon ze haar leven echt aan God geven.

Tijdens een bezoek aan haar zieke moeder in India, kwam ze in Potta in aanraking met de charismatische vernieuwing. Deze vernieuwing had zich daar in twintig jaar tijd sterk ontwikkeld. Haar moeder zelf was al in 1982 tot vernieuwing van haar geloof gekomen door een charismatische retraite en zij had al vaak aan zuster Margaritha voorgesteld ook eens aan een gebedsdienst deel te nemen. Margaritha wilde eerst niet. Maar nadat haar moeder zelf genezen werd kon ze haar wens om eens mee te gaan niet langer afwijzen.

Dus bezocht ze met haar moeder een charismatische gebedsdag met ongeveer 5000 deelnemers onder leiding van pater Mathew Naikomparambil, een pater van de orde van St. Vincentius. In het begin was ze alleen maar nieuwsgierig en wilde zien wat daar zoal gebeurde. Ze kreeg te doen met een mensenmassa die met opgeheven armen God loofde en prees. Pater Mathew zei luid: “Jezus die vandaag onder ons leeft is hier! Hij wil ons aanraken en genezen, neem deze genezing aan!” Ze dacht; “als Hij werkelijk hier is, dan zal Hij nu een wonder doen”. Op dat ogenblik riep pater Mathew door de microfoon: “Jij doofstom meisje, je kunt spreken, je kunt horen. Jezus maakt de boeien van je tong los. Je kunt spreken. Je kunt horen”.

Zuster Margaretha was heel nieuwsgierig en keek om zich heen om te zien waar dit betreffende meisje zou kunnen zijn. Zij dacht: “Jezus, als dat waar is, dan hebt U dit wonder voor mij gedaan, opdat mijn geloof gesterkt wordt”. Plotseling kwam een echtpaar met hun vierjarige dochter aan de microfoon. De moeder zei dat hun dochter vanaf de geboorte doofstom was en nu voor de eerste keer sprak. Terwijl het meisje door de microfoon: “Jezus” riep, hief zuster Margaritha haar handen omhoog en begon huilend van vreugde God te loven en te prijzen, daarbij vergat ze volledig haar omgeving. Zij werd getuige van de werking van Jezus vandaag onder ons: ‘hoe blinden zien, doven horen, stommen spreken en lammen konden lopen’. Tijdens deze lofprijzing heeft Jezus haar intens aangeraakt en werd ze opnieuw geboren zoals Jezus tot Nikodemus zei: “Amen, amen ik zeg je, als iemand niet opnieuw geboren wordt kan hij het Rijk Gods niet erven” Joh. 3.3.

Op deze wijze kreeg zuster Margaritha ter plekke lichamelijke en innerlijke genezing, en daarbij werd ze met grote vreugde en innerlijke vreugde vervuld. Bij een aansluitende retraite van meerdere dagen in Potta (vandaag het grootste gebedscentrum van de wereld) kreeg ze door een innerlijke stem een nieuwe roeping: “Ga en verkondig het Woord van God in heel Europa en breng allen de vreugde en de vrede die je hier gekregen hebt”. Jezus bevestigde nog dezelfde dag door pater Mathew en pater Georg Pannakel deze roeping. Ze werd opnieuw aangegrepen door het verlangen de opdracht van Jezus te vervullen, en van Zijn Liefde te spreken en te getuigen.

Met toestemming van de moeder-overste van de eigen kloosterorde vonden in 1990 de eerste retraites plaats met pater Kyriakos en pater Michail, twee paters van de orde van St. Vincentius uit Potta, in het moederhuis van haar orde in Trudpert met 79 deelnemers. De Heer zegende de groep rijkelijk en vervulde haar meer en meer met Zijn Heilige Geest. Er waren veel innerlijke en lichamelijke wonderen. Ook zuster Margaritha zelf werd genezen van de ziekte Trigeminusneuralgie, die al 14 jaar lang steeds maar weer terug kwam. Veel van de deelnemers werden gesterkt en genezen. Met het vuur van de Heilige Geest stichtte en leidde zij gebedsgroepen.

Sindsdien organiseert en leidt zuster Margaritha met veel inzet en godsvertrouwen retraites met Indische en de laatste jaren ook met Duitse priesters (o.a. pastoor Manfred Huber), vooral voor Duits sprekende deelnemers in Huis Rafhael, in Bad Soden, in het diocees Fulda. Daarnaast nog in verschillende diocesen in Duitsland. En ook in de landen Denemarken, Zweden, Nederland, België, Frankrijk, Zwitserland, Slowakije, Kroatië, Hongarije, Roemenië, Oekraïne, Rusland, Wit-Rusland, Afrika, Amerika en India. Aanvankelijk deed ze dit allemaal naast haar werk als verpleegster. In 1993 werd ze door haar orde gedeeltelijk en in april 1996 geheel voor haar evangelisatie-werk vrijgesteld. De generale overste van haar moederhuis begeleidt en ondersteunt haar opdracht geheel en al.

Op 1 juli 1997 konden zuster Margaritha en haar medezuster Kiliana, die 45 jaar in de verpleging en ook bij de bejaarden had gewerkt, de voormalige katholieke pastorie in Massbach met het naastgelegen parochiehuis als gebedscentrum betrekken, in het diocees Würzburg. Maar dit parochiehuis werd voor de maandelijkse gebedsdag al gauw te klein. Terwijl zuster Margaritha en pater Mathew in 1993 samen met een groep baden, kreeg pater Mathew een boodschap; zuster Margaritha zou eerst een klein huis krijgen en later in de buurt van Frankfurt een groot huis voor de dienst van de evangelisatie.

Deze boodschap is eind 1998 in vervulling gegaan tijdens een ontmoeting met Mevrouw Dr. Block. Zonder dat de beide personen zich voordien kenden, vond na een gesprek van een half uur, de toezegging plaats van de schenking van de kuurkliniek “Haus Rafaël”. Daaraan zien we hoe God door de Heilige Geest Zijn Goddelijk Plan realiseert.

In maart 1999 zijn de zusters met toestemming van Aartsbisschop Dr. Johannes Dyba begonnen met hun opdracht in het diocees Fulda, in Bad Soden-Salmünster. Pastoor Hubert Wehner uit Gemünden is in samenspraak met zijn bisschop Dr. Paul Werner Scheele en Aartbisschop Dyba geestelijke leider van Haus Rafael. De aanvragen voor retraites en gebedsdagen nemen God zij dank constant toe. In het grote katholieke centrum van de gemeente Bad Soden nemen inmiddels tot 700 mensen deel aan de gebedsdagen uit heel Duitsland. De inhoud van de retraites is; de verkondiging van Gods Woord, Eucharistieviering, sacrament van verzoening, lofprijzing, Eucharistische aanbidding, rozenkrans, en gebed voor de uitstorting van de Heilige Geest tijdens de zegen met het Allerheiligst Sacrament. Thema’s van de retraites zijn: Gods Liefde, Jezus de enige Redder en Verlosser, de Moeder van God, vergeving, berouw en bekering, genezing van innerlijke kwetsuren, innerlijke genezing, geloof, Heilige Geest en geestesgaven enz.

Talrijke deelnemers getuigen dat zij door deze viering van het geloof, innerlijke en lichamelijke genezingen, alsook bevrijding mochten ervaren en daardoor God in hun leven opnieuw ontdekt hebben. Veel echtparen en families vonden elkaar terug.  Alle cursussen worden door intensief gebed van de zusters en leken in de Eucharistische aanbidding begeleid. Er is dag en nacht aanbidding van Jezus in het Allerheiligste Sacrament. De inhoud van de aanbidding zijn: lofprijzing, Bijbelcitaten, rozenkrans, gebed van barmhartigheid volgens de Heilige zuster Faustina en voorbeden voor de hele wereld. Hiervoor zetten zich ook meebidders uit de omgeving in, die aan de retraites hebben deelgenomen. De leiding van Huis Rafaël delen zuster Margaritha en zuster Kilana met elkaar, waarbij mevrouw Block hen met raad en daad bijstaat.

Sinds 1996 bezoeken onder leiding van zuster Margaritha tot 50 Duitse (en Nederlandstalige) pelgrims Kerala in Zuid-Indië en nemen er deel aan de charismatische retraites in een van de drie grootste retraitehuizen in Kerala. Hier beleven zij, in verschillende centra van de vernieuwing, de vervulling van de belofte die in het boek Joël gegeven wordt: “Daarna zal het geschieden dat ik Mijn Geest uitstort over alle vlees”.
Prijs de Heer!

Gebedsdag in Bad Soden-Salmünster, Duitsland, op 25 Oktober 2009.
Vortrag Sr. Margaritha: Jesus, in Deinem Namen ist die Kraft. (PS. Es ist keine Predigt, es ist ein Vortrag)

Vgl bron: Facebook

Gebetstag in Bad Soden-Salmünster am 25. Oktober 2009.

Vortrag Sr. Margaritha: Jesus, in Deinem Namen ist die Kraft.

(PS. Es ist keine Predigt, es ist ein Vortrag)

Gebetstag 18 Nov 2012 in Bad Soden-Salmünster

Predigt Pfr. Huber

Gebetstag am 29. Januar 2012 in Bad Soden-Salmünster.

Pfr. Manfred Huber: Die befreiende Wirkung des Wortes Gottes.

In augustus werden we opgeschrikt door een merk­waardig bericht. De Duitse regering riep haar burgers op om een noodvoorraad aan te leggen van voedsel, drinkwater en andere voorzieningen om voorbereid te zijn op mogelijke rampen die “ons bestaan bedreigen”. De oproep werd gedaan in een document van 69 pagina’s, vergezeld van een voorraadlijst, en met het advies om steeds voldoende contant geld in huis te hebben. Kort daarop deed de Tsjechische regering hetzelfde, en riep haar burgers op om “op het ergste voorbereid te zijn”. Later volgde Finland en andere landen. Natuurlijk verzekeren de regeringen dat het louter gaat om normale voorzorgsmaatregelen, maar de burgers hebben zo hun twijfels. In de sociale media woedt nu de discussie ‘wat weten zij, wat wij niet weten?’.

Oorlog en oorlogsdreiging

Wat we weten is dat onze wereld op vrijwel alle terreinen in chaos verkeert. De natuur is van slag, het monetaire systeem volledig uit het lood, en in vele landen heerst politieke en sociale onrust. Europa worstelt met terreur, en in Syrië vecht inmiddels iedereen met iedereen. Vreest men een grote aanslag die de elektriciteitsvoorziening lam legt, zoals sommigen menen, een monetaire crisis, oorlog? De Zuid-Chinese Zee en de Middellandse Zee liggen vol oorlogsschepen. De Nato is bezig raket­installaties te plaatsen in Roemenië en Polen, terwijl Rusland in ongekende mate mobiliseert. Het heeft inmiddels al een half miljoen soldaten samengebracht aan de grens met de Oekraïne, Polen en de Baltische staten. Volgens een woordvoeder van het Pentagon is dat in die mate “nog nooit gebeurd”. De paus spreekt al langer over een “Derde Wereldoorlog”, die zich a.h.w. stapsgewijs ontwikkelt. Ook vele mystici en heiligen uit de traditie van de kerk waarschuwen al heel lang dat onze cultuur te ver is afgedwaald van God en zijn gerechtigheid, en zo geen stand kan houden.

Een opmerkelijke profetie uit 1968

In dit verband werd ik kortgeleden geattendeerd op een profetie uit het jaar 1968, gegeven aan een 90 jaar oude Noorse vrouw. Onder tranen doet de oude vrouw haar relaas. In verkorte versie:

“Ik zag gebeur­te­nissen die zullen plaatsvinden vlak voor de laatste wereldcatastrofe, een catastrofe zoals we die nog nooit tevoren hebben meegemaakt. Eerst zal er een détente zijn… Er zal vrede zijn tussen de supermachten in het oosten en het westen, en het zal lang vrede zijn. In deze periode van vrede zal er een ontwapening zijn in veel landen, en we zullen niet voorbereid zijn als het begint… Maar eerst zal een ongekende lauwheid zich meester maken van de christenen, een afval van echt en authentiek christendom… kerken zullen leger en leger worden… entertainment, kunst en culturele activiteiten zullen de kerken binnendringen, en de plaats innemen van berouw en geestelijke opwekking… er zal een ongekend moreel verval zijn… de televisie zal met zulk een afschuwelijk geweld gevuld zijn, dat het de mensen leert elkaar te doden en te vernietigen, en het zal onveilig worden in onze straten… dan zullen mensen uit de arme landen Europa binnenstromen… het zullen er vele zijn, en de mensen zullen een hekel aan hen krijgen, en hen ruw beginnen te behandelen… dan is de beker van onze zonden vol… Plotseling verschijnt Jezus en de derde wereld oorlog breekt uit. Het zal een korte oorlog zijn… en eindigen met atoombommen… Ik ben zo blij dat ik het niet meer zal zien, maar als die tijd nabij is moet u moed tonen en de mensen waarschuwen. Ik heb het van God ontvangen, en niets ervan is tegen de Bijbel. Degene aan wie z’n zonden vergeven zijn, en die Jezus als zijn Heer en Redder heeft, zal veilig zijn.”

Een geestelijk en moreel reveille

Ieder vormt maar z’n eigen mening. Overigens worden profetieën nooit gegeven om mensen angst aan te jagen, maar altijd om gelegenheid te geven tot ommekeer opdat het juist niet gebeurt, of om zich geestelijk voor te kunnen bereiden als het wel gebeurt. Hoe het ook zij, ik hoop en bid dat de wereld niet afglijdt in een wereldcatastrofe, maar dat de Heer ons nog “een nieuw Pinksteren” mag schenken, waarvoor de laatste drie pausen zozeer hebben gebeden, opdat een geestelijk en moreel reveille de wereld kan vernieuwen. Ook hiervan zien we eerste tekenen.

Voor mij is dit alles echter vooral ook aanleiding om op iets anders te wijzen. Er is ook nog zoiets als geestelijke voor­bereiding. Of het nu gaat om oorlog, een grote ramp, of gewoon om ziekte of ongeluk, het leven blijft altijd kwetsbaar. In Italië gingen de mensen in de nacht van 24 augustus rustig naar bed, vol met plannen voor de volgende dag. Maar voor bijna driehonderd mensen zou die er niet meer komen. Die nacht beefde de aarde, en rukte velen uit het leven. Onverwachts werden ze wakker in die andere wereld, en werd hun leven gewogen in het goddelijk Licht. Waren ze daarop voorbereid? “Weest ook gij bereid”, zegt Jezus zelf, “omdat de Mensenzoon komt op het uur waarop ge het niet verwacht.”

Geschapen voor de eeuwigheid

Veel mensen gaan volledig op in de dingen van deze wereld, en vergeten aandacht te geven aan hun onsterfelijke ziel en eeuwige bestemming. Maar daarvoor zijn we juist op deze aarde, om te groeien en te rijpen als mens, om het kwade in ons leven te overwinnen, en eeuwig leven en geluk te kunnen oogsten. “Maakt u op aarde geen vaste woon- en verblijf­plaats”, zegt de Heer,“uw vaderland is de hemel”. Er is natuurlijk niets op tegen om de vreugdes en schoonheid van deze wereld te genieten, zolang het niet ten koste gaat van ons geestelijk leven. “Wat baat het de mens de hele wereld te winnen”, zegt Jezus,“als hij daardoor schade lijdt aan zijn ziel”.

Dat is dan ook de eerste taak van de Kerk, mensen helpen om geestelijk te groeien, om zich te verzoenen met God en met elkaar, en hun eeuwige bestemming te bereiken. Daarvoor is er de heilige Schrift. Daarvoor zijn er de sacramenten. Daarvoor ook heeft paus Franciscus het jaar van Barm­har­tig­heid afgekondigd, dat overigens over twee maanden alweer ten einde gaat. Het is een uitnodiging aan ons allen om niet voorbij te gaan aan het leed van anderen. Maar ook om over onze eigen schaduw heen te stappen, om schroom en schaamte maar even te laten varen, het kwaad van ons leven te durven berouwen en belijden, en zo Gods onpeilbare liefde en vergeving te ontvangen. Want daarvoor is Jezus tenslotte gekomen, om onze lasten te dragen en onze zonden uit te wissen. We kunnen Hem niet méér vreugde bereiden dan dit offer van zijn leven te aanvaarden. Zo zei Hij het ooit tegen een mystieke ziel: “Al waren zijn misdaden zwart als de nacht, toch zal de zondaar, die zijn toevlucht neemt tot mijn barm­har­tig­heid, Mij verheerlijken en mijn lijden eren. In het uur van zijn dood zal Ik zelf hem verdedigen als mijn eer.”

Dit is geen tijd meer om alleen toeschouwer te zijn, maar om je geestelijk huis op orde te brengen. Wie het sacrament van boete en verzoening wil ontvangen is zeker in dit genadejaar van harte welkom in vele parochies, maar op bijzondere wijze in het centrum van Amsterdam, het Heiligdom van Heiloo, of de Abdij van Egmond. Googelt u maar even voor tijden en mogelijkheden.

+ Mgr. dr. Jozef M. Punt
Bisschop van Bisdom Haarlem-Amsterdam

Monastery of Saint James in Syria, Qara, vrijdag 16 september 2016.

Goede Vrienden,
De sluwe manieren waarop de westerse coalitie telkens nieuwe uitvluchten vindt om de “rebellen”  te helpen en Syrië verder te verwoesten en uit te moorden is duivels. Ondanks onnoemelijk lijden houdt het volk, dank zij andere buitenlandse steun toch stand. Neen, de oorlog is helaas nog niet gedaan. De politiek van de VS en hun machtige aanhang is nog steeds gericht op het  naar willekeur overheersen en onderwerpen van elk land, tegen alle internationaal recht en tegen het charter van de  VN in. Zij dulden nog steeds geen onafhankelijk, harmonieus en welvarend Syrië dat over zijn eigen toekomst wil beslissen. De “misdaad” van Syrië is dat het onafhankelijk wil blijven en de  belangen van het eigen volk wil dienen en niet die van de  VS. En toch zal ook deze oorlog eens eindigen. Dat is onze hoop, ons gebed en onze inzet.
Je krijgt nog een uitgebreid bericht met flitsen uit het leven van de gemeenschap.
P. Daniel

Flitsen uit het leven van de  gemeenschap

We moeten ons aanpassen. Ons “groepje jongeren” is plots tot het getal zeven uitgegroeid. En dan zijn er nog  de jongeren die tijdelijk met ons meeleven en mee-werken. Onze Fransman-Egyptenaar is drie dagen mee gaan helpen in Aleppo-Oost. Ze hebben duizenden voedsel- en hulppakketten kunnen uitdelen, waarop de mensen met veel geduld gewacht hebben. Het viel hen op dat er in de dorpen zoveel verwoest is. Toch was er bij de mensen een grote dankbaar en bij de kinderen een aanstekelijke vreugde. En er is nog veel nood. Ook de Syrische soldaten moeten soms grote ontberingen doorstaan, terwijl de rebellen alles in overvloed krijgen. We willen nog zo veel mogelijk hulpgoederen (en geld)  verzamelen om zonder verwijl het nodige aan te schaffen en uit te delen. We hebben op hun terugkeer uit Aleppo gewacht om samen de zondags-eucharistie te vieren.

Iedere dag leren de 3 Nigerianen  Syrië beter kennen en wij  Nigeria. Zij tonen ons foto’s van een van de drie seminaries van Oost Nigeria, waar zij aanvankelijk dachten bij aan te  sluiten. Het is een diocesaan seminarie met een duizendtal seminaristen! Zij kunnen er dus wel drie missen. Het christelijk leven lijkt op dat van ons, midden vorige eeuw, met een overvloed aan priesters,  religieuzen, een intens christelijk en sacramenteel leven en een sterke kerkelijke hiërarchie. Wat het eten betreft trachten we ons een beetje naar hen te schikken.  Met wat aanpassing aan beide zijden zal dat wel lukken. Een van hen kan ook koken.  Zaterdag moest het klein terras op onze verdieping de helft groter gemaakt worden. Dat was een groot werk waarbij een massa beton moest gestort worden: met de hand mortel maken, in emmers de trappen op naar boven dragen, in kruiwagens door de gang naar de andere kant van het gebouw brengen. We hebben er een paar uren met  een tiental stevige kerels aan gewerkt. Als het terras af is, zal het een mooi zicht geven aan de oostkant van het gebouw op het dorp Qâra met zijn tiental moskeeën en twee kerken. Zondagvoormiddag was het een drukke bedoening. Onze verantwoordelijken van de Rode Halve Maan hadden enkele gezinnen uit het dorp laten komen die tot de armsten behoren. Het hele gezin werd van goede kleding voorzien, want dat hadden ze nu meest dringend  nodig. Het keuren en passen van de  kleding voor kinderen, mannen en vrouwen, het gebeurde allemaal op het grote voorplein. Bovendien, was er voor de kleine kinderen nog extra speelgoed, allemaal afkomstig uit de containers vanwege weldoeners.

Het zogenaamde offerfeest

Wereldwijd worden door moslims twee grote feesten gevierd: het Eid al Fitr om het einde van de vastenmaand, de ramadan te vieren en het Eid al Adra, het “offerfeest” om de gehoorzaamheid met het offer van Abraham te gedenken. Maandag begon het feest van Eid al Adra. Er komen vier dagen lang geen moslimarbeiders werken. Iedere dag krijgen we wel een of meerdere families op bezoek. Maanden geleden kwam een moslimjongere met zijn vriend een dag meeleven. Nu brengt hij heel zijn gezin mee: ouders en nog twee broers. Op de eerste dag van hun  feest willen ze een uitgebreid bezoek brengen aan het klooster. Het leek wel familie te zijn. Ondertussen hebben ze veel belangstelling voor de religieuze voorwerpen die we verkopen: icoontjes, Maria-beeldjes en zelfs kruisjes. Ze willen een en ander als aandenken aanschaffen. Het valt ook op dat de moslims vlugger geneigd zijn om een zegen te  vragen dan de christenen.

Feest

Het was een extra feestweek. Op woensdag vierden we het feest van  de Kruisverheffing, de verjaardag van de gemeenschap, gesticht in 2000. Het is het feest van het klooster en van de gemeenschap. Het begon  al de dag voordien. Inmiddels was immers de afdeling uit onze streek, die de bevolking in Aleppo ter hulp kwam, teruggekeerd. Een tiental soldaten zijn helaas hierbij gesneuveld. Voor hen hebben we een kleine  ceremonie gehouden en gebeden. Tevens hebben we hun inzet gevierd met een afvaardiging uit het dorp: de burgemeester en de trouwe helpers van de Rode Halve maan. Het is een vriendenclub die het met elkaar bijzonder goed kunnen stellen. We zouden hen de notabelen van het dorp kunnen noemen maar die benaming zullen ze zelf niet graag horen. Op de kleine  binnenkoer hielden we de feestmaaltijd  met rijst en kip. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kwamen met hun eigen  ritmische liederen.  Inmiddels waren ook moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel weer toegekomen. (De volgende dag vertrok moeder Agnes-Mariam weer naar Aleppo). Zo vierden we woensdagmiddag  plechtig de eucharistie,  nu eens helemaal opgeluisterd door de Nigerianen, die met hun drie een echt koor vormen. Na de mis hielden we een processie naar de nieuwbouw om deze als onze nieuwe verblijfplaats te zegenen, hoewel het op bepaalde plaatsen nog een bouwwerf is. Bovendien is het zowel boven als onder een opslagplaats van hulpgoederen. ‘s Avonds vierden we de byzantijnse dienst van de kruisverering en daarna gebruikten we het avondmaal buiten op het plein  bij het beeld van O.L. Vrouw, waarbij het vreugdevuur werd ontstoken. Volgens een oude traditie heeft de hl. Helena, de moeder van keizer Constantijn het kruis van Jezus teruggevonden. Daarbij werden op alle heuvels en bergen vreugdevuren ontstoken. Dit vuur is een herinnering aan dit gebeuren. Het Maria-beeld en heel het voorplein was met lampionnen versierd: papieren zakjes met zand en daar een brandende kaars in. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kunnen zonder moetie het ene lied na het andere brengen. Zij zingen en dansen als het ware het leven.

Naar de blote-voeten-school in  India

In India is er een Bear Foot College. Een verantwoordelijke van die school ontmoette moeder Agnes-Mariam en stelde  voor drie analfabete vrouwen te sturen. Zij geven namelijk onderricht aan  vrouwen uit heel de wereld, die niet kunnen lezen en schrijven. Daar worden ze opgeleid in het gebruik van zonnepanelen, voldoende voor de verlichting van een huis. Deze  vrouwen  leren hoe ze op die manier een heel dorp van licht kunnen voorzien, uiteraard op kleine schaal, bedoeld voor telkens een of twee lampen. En zo vertrokken drie vrouwen, vluchtelingen, uit Qâra. Met spanning hebben we hun wederwaardigheden trachten te volgen en we vernamen dat ze deze week in India zijn toegekomen. Hoop op  licht in de duisternis.

15 jaar na de aanslagen in New York

Sinds de aanslagen van 9/11 worden de VS en de wereld, gedomineerd door een aantal oppermachtige heersers achter de schermen. Door hun zogenaamde “oorlog tegen het terrorisme” hebben ze  wereldwijd de terreur ingevoerd, onwettige opsluiting, foltering en executie mogelijk gemaakt, het internationaal recht en het Charter van de VN buiten spel gezet, miljoenen mensen gedood, Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geplunderd en verwoest. En hierdoor zijn de  VS zelf, die  sinds 11 september 2001 zo’n slordige 5.000 miljard dollar aan oorlogen besteed hebben, geen rechtsstaat meer.  (Meyssan Th., Du 10 septembre 2001 à aujourd’hui. 15 ans de crimes, Réseau voltaire, 12 september 2016).

Nieuwe atoombommen

De productie van nieuwe Amerikaanse atoombommen, de B 61-12 werd na vier jaar experimenteren goedgekeurd door het Nnsa (National Nuclear Security Administration) De productie van 400 à 500 van deze  nieuwe vernietigings-tuigen zal eind 2019 beginnen en ‘n  8 à 12 miljard dollar kosten. Ze zullen de oude atoombommen B61 vervangen, die nu opgeslagen liggen in Italië, Turkije, Duitsland, België en Nederland. Elk heeft een kracht die  viermaal groter is dan de bom op Hiroshima. Alles onder Amerikaans bevel. We zakken steeds dieper weg in de apocalyps. (http://ilmanifesto.info/la-bomba-e-autorizzata/).

Broos bestand

Voor de zoveelste keer hebben Moskou en Washington op 9 september gepoogd een overeenkomst te bereiken omtrent een staakt-het-vuren of een beëindigen van de  vijandelijkheden. Het is erg moeilijk omdat beide partijen tegenovergestelde belangen nastreven. Rusland wil met Syrië, Hezbollah, Iran, China een herstel van de soevereiniteit van land en volk bereiken. Washington met ongeveer de rest van de wereld wil juist de ontwrichting van het land om onder elkaar de macht en rijkdom te kunnen verdelen. Daarom werkt Washington met een dubbele agenda: naar buiten spreekt het over vrede, onder de tafel doet het alles opdat de rebellen het land nog zoveel mogelijk zouden ontwrichten. De sluwheid van het westen is hierbij onberekenbaar. Voor hen zijn vrede, soevereiniteit en integriteit van Syrië totaal onaanvaardbaar. Uiteraard handelen zowel Rusland als Washington uit eigenbelang maar wanneer de ene de integriteit van het land wil herstellen en bewaren en de andere het land wil vernietigen, dan is onze keuze vlug gemaakt.  Washington weigert ook de terreurgroep Ahrar-al-Cham op de terroristenlijst te zetten. Dinsdagnacht begon zogezegd het  staakt-het-vuren. Voor de terroristen was het een gelegenheid om dan precies om 1 u in Z-W Quneitra een fel offensief te beginnen met Israëlische luchtsteun. Terwijl het staakt-het-vuren goed werd gerespecteerd door Syrië, Rusland, Iran, Turkije en de internationale coalitie, werd het de eerste dag al 23 maal geschonden door de zogenaamde “gematigde rebellen” van Vrije Syrische Leger (dat, zoals iedereen ondertussen weet, helemaal niet vrij, geen leger en zeker niet Syrisch is!) Het werd ook tweemaal geschonden door Israël in het zuiden, waar het Syrische militaire installaties wilde vernietigen. En deze keer was het Syrische leger in staat om 2 Israëlische gevechtsvliegtuigen  uit de lucht te halen, wat Israël natuurlijk eerst ontkende en daarna toegaf dat zij in het Syrische luchtruim waren doorgedrongen. En de rebellen hadden al gezichtsverlies geleden.  Inmiddels beschikt de Syrische coalitie over nieuwe afweerraketten. Daarom hebben ze nu eveneens  Turkije gewaarschuwd dat ze ook hun vliegtuigen uit de lucht zullen halen indien ze zonder toestemming van Damascus illegaal het luchtruim schenden. Het staken van de vijandelijkheden wordt voorgesteld enerzijds om de humanitaire hulp overal toe te laten, anderzijds om de heropbouw van het land mogelijk te maken. Volgens de Russische Lt. Gen. Vladimir Savchenko staan vijf landen en vijf internationale organisaties hiervoor al klaar, zonder dat hij concrete namen noemde. Ook de humanitaire hulp is een dubbelzinnige aangelegenheid. In rebellengebied is er geen enkele controle op de verdeling van de hulp. Daar worden de  goederen, door de rebellen aangeslagen en onder elkaar verdeeld of tegen woekerprijzen aan de  bevolking verkocht, “zoals we al in heel Syrië hebben kunnen vaststellen” aldus politiek analist Henningsen. En het protest van de Syrische regering wordt dan uitgelegd als een bewijs dat de Syrische regering  het  volk uithongert. Terwijl er een staakt-het-vuren geldt voor heel het land wordt een hulpkonvooi voor Oost-Aleppo door terroristen tegengehouden. Als toppunt van huichelarij richt Ban Ki Moon een oproep tot Rusland en Syrië om hun invloed aan te wenden opdat het konvooi kan doorrijden, terwijl de terroristen niet door Rusland of Syrië gesteund worden maar wel door de anderen! En op 11 september werd het zogenaamde Hoger Comité van Onderhandelingen (dat een 30 tal terroristische groepen vertegenwoordigt om Syrië op de knieën te krijgen) plechtig in Engeland ontvangen en riep de secretaris van het ministerie van buitenlandse zaken, Boris Johnson, Rusland op om de Syrische president niet meer te steunen. Het zal ook deze keer dus een ingewikkeld, dubbelzinnig en broos bestand zijn. We maken ons geen illusies. Amerika en het westen zullen niets ontziend  brut geweld blijven inzetten om  de ellende van het volk te laten voortduren en de  rebellen in de watten te leggen. Wij hopen en bidden dat de coalitie rond Syrië zal blijven stand houden. Ook deze oorlog zal eens eindigen.

Pater Daniel

Namens pater Guy Borreman sj
Zr Lucienne

Predigt Pfr. Manfred Huber: Wie der Heilige Geist die Wahrheit offenbart

Van harte aanbevolen,

Pastoor Geudens

Uit; Shalom Times, Abraham Joseph für Shalom Media, September 2016, Pilot Ausgabe 2, Seite 10-13 und 30.

Website: www.haus-raphael.de