Maand: december 2016

The 80th Birthday of Pope Francis

Cardinal Burke, a canon lawyer and former head of the Vatican’s supreme court, told Arroyo: “Exactly what Pope St John Paul II is what the Church has always taught and practised, and my concern is that Amoris Laetitia seems in some way to permit an interpretation which leads to a practice which contradicts the constant practice of the Church. And that simply is a source of the gravest concern for me.

“In my judgment, what needs to happen is that the faithful know that whatever is written in Amoris Laetitia cannot change what St John Paul II set forth in Familaris Consortio, because what was set forth is the constant teaching and practice of the Church, and therefore it is magisterial.”

Cardinal Burke is one of four cardinals who privately asked the Pope to reaffirm the validity of Church teaching on the sacraments and the moral law. After the Pope declined to reply, the cardinals published their appeal, which took the form of questions, known as “dubia”.

Lees meer…

Landgraaf, 16 december 2016, website Legioen Kleine Zielen 

Door de zondeval is de mens, en met hem heel de schepping, zodanig ontaard en van God vervreemd, dat geen enkel menselijk pogen nog in staat is een einde te stellen aan deze uitzichtloze situatie. Zelfverlossing is dus volstrekt uitgesloten. Op aangrijpende manier wordt dit door de apostel Paulus beschreven in zijn brief aan de Romeinen. “Ik heb immers vastgesteld dat allen, Joden zowel als Grieken, zich in de macht der zonde bevinden… Zo wordt iedere mond gestopt en staat de gehele wereld schuldig voor God.” (Rom. 3. 9-19). Alleen door een vrij initiatief van de soevereine God kan de mens opnieuw met zijn Schepper worden verzoend. In zijn onbegrijpelijke liefdevolle barmhartigheid zond de Vader zijn eigen Zoon in de wereld als Verlosser. Veel meer dan een verkondiger van een verheven leer, een uitzonderlijke religieuze figuur of een verdediger van armen en verdrukten, is Christus de Verlosser d.w.z. Degene die de mens bevrijdt van zijn fundamentele zondigheid en deelachtig maakt aan het eigen leven van de Drieëne God. En dit verlossingswerk heeft Hij voltrokken door zijn Lijden, Dood en Verrijzenis. Dat niet de mens maar wel God zelf de bron is van het Heil, wordt ons door Sint Jan duidelijk gemaakt: “Hierin bestaat de liefde: niet wij hebben God liefgehad, maar Hij heeft ons liefgehad en zijn Zoon gezonden als zoenoffer voor onze zonden.” (1 Joh. 4,10)

Waarom een Eucharistisch Offer? 

De verheerlijkte Christus ontsnapt aan onze zintuiglijke waarneming. Maar toch heeft Hij zijn heilswerk willen verbinden aan zichtbare tekens waardoor zijn Geest wordt meegedeeld. En zo heeft de Hogepriester hier op aarde een zichtbaar priesterschap gewild waardoor zijn enig Offer op alle plaatsen en in alle tijden kan worden tegenwoordig gesteld. In de H. Mis is het dus Jezus zelf die handelend optreedt: in Zijn naam verandert de priester brood en wijn in het Lichaam en Bloed van de Heer, in Zijn naam draagt Hij het Eucharistisch Offer op dat op onbloedige wijze het Kruisoffer tegenwoordig stelt. Indien, zoals gezegd, Christus de enige Verlosser is, indien zijn Kruisdood de verzoening van de zondige mensheid met God tot stand bracht, dan is het Eucharistisch Offer ook het enige raakpunt tussen hemel en aarde. Alle andere menselijke pogingen om God te raken hebben maar zin in zover ze, bewust of onbewust, aansluiten bij het H. Misoffer. In die zin is het Eucharistisch Offer dan ook het gebed bij uitstek, het centrum van heel ons gebedsleven.

Eucharistie en Kerk

‘Volgens de woorden van het Concilie is de Kerk geboren uit het doorboorde Hart van Gods Zoon: “Haar oorsprong en groei worden aangeduid door het teken van het bloed en het water, die vloeien uit de geopende zijde van de gekruisigde Jezus” (Lumen Gentium nr. 3). In iedere H. Mis viert de Kerk dus als het ware Haar geboorte: het kerkmysterie ontstaat immer opnieuw uit het geheim der Eucharistie, dat de bron is van het leven der Kerk. Zo innig is de band tussen de Heer en zijn geliefde Kerk, tussen het Hoofd en het Lichaam, dat de Kerk zichzelf mee-offert in de H. Mis. In zijn encycliek ‘Mysterium Fidei’ zegt Paus Paulus VI dat zo klaar: “De Kerk, wanneer zij in vereniging met Christus als opperpriester en als slachtoffer optreedt, draagt in haar totaliteit het Misoffer op en wordt in haar totaliteit daarin opgedragen.”

Buitengewoon heerlijk is deze waarheid. Al is Christus de enige Verlosser, toch worden alle leden der Kerk deelachtig gemaakt aan zijn leven en zending. Iedere gedoopte is in die zin een mede-verlosser, die de zending heeft het Eucharistisch Offer mede op te dragen. Heel de liturgische vernieuwing, na het concilie, heeft juist als voornaamste doel die troostende waarheid duidelijker te doen uitkomen. Om die deelname van het Volk Gods aan het Eucharistisch Offer te onderlijnen werd o.a. in de liturgie de volkstaal ingevoerd, wordt het volk Gods op bepaalde momenten uitgenodigd zijn instemming te betuigen met het gebed van de priester (acclamatie na de consecratie, ‘amen’ na het canongebed, gezamenlijk bidden van het Onze Vader, enz.).

Valse opvattingen en misbruiken 

Het eerste document, door het Concilie goedgekeurd, was de Constitutie over de Liturgie waarin de Eucharistie een centrale plaats inneemt. Zoals het leven der Kerk gevoed wordt door de Eucharistie, zo vindt ook heel de conciliaire vernieuwing haar wortels in de liturgische vernieuwing. Maar juist daarom vormen de zo talrijke afdwalingen op dit gebied een zware bedreiging. Paus Paulus VI zei eens dat de walm van Satan de Kerk is binnengedrongen na het concilie. Is er inderdaad geen reden om een satanische werking te veronderstellen wanneer zelfs in het heiligste, in het Eucharistisch Offer, de belangstelling minder naar God dan naar de mens gaat? Een groot aantal feiten – ieder op zichzelf vrij onschuldig – wijst duidelijk op die langzame maar fatale afglijding. Waarom is het woord «Misoffer» bijna volledig vervangen door ‘Eucharistieviering’? Een offer wordt alleen aan God gebracht, terwijl een ‘viering’ niet noodzakelijk op een sacrale handeling duidt. Men spreekt haast niet meer over de ‘priester, die de H. Mis opdraagt’, maar over een ‘voorganger (of: voorzitter) in de Eucharistieviering’ en deze formulering suggereert dat de priester in naam van het volk de ‘viering’ leidt. Dat hij in naam van Christus het kruisoffer tegenwoordig stelt, wordt in het vage gelaten. Men legt in die mate de nadruk op het maaltijdkarakter van de H. Mis, dat het offerkarakter op het achterplan verschuift.

Men belicht zodanig het algemeen priesterschap der leken, dat het ambtelijk priesterschap van bijkomstig belang schijnt: niet door zijn priesterwijding, maar door het volk zou de priester dan aangesteld worden. De deelname van het volk Gods aan het Offer komt zo sterk op het voorplan, dat het gehoorzaam en nederig aanvaarden van liturgische voorschriften aangezien wordt als uiting van gebrek aan ‘creativiteit’: niettegenstaande de duidelijke en herhaalde waarschuwingen van het hoogste kerkelijk gezag, worden steeds in de liturgie teksten gebruikt die niet goedgekeurd zijn. Zo wordt de band met de Moederkerk verbroken. Vaak zijn de teksten van de onwettige canons zo verminkt, dat er geen sprake meer is van een geldige H. Mis. Op sommige plaatsen is het nu haast een gewoonte geworden dat men alle teksten van een huwelijksmis of uitvaartmis, met inbegrip van de canon, zelf samenstelt. Niet alleen worden de voorschriften der Kerk volledig genegeerd, maar zeer vaak komt hierbij over de Eucharistie een opvatting naar voren die volledig afwijkt van wat de Heer heeft bedoeld, toen Hij zei: “Doet dit tot mijn gedachtenis”.

De grote en fundamentele vergissing die men hierbij begaat, is deze; men verliest uit het oog dat de Eucharistie in de eerste plaats is, niet een vrucht van menselijke creativiteit, maar het Offer van de Heer, tegenwoordig gesteld onder de gedaanten van brood en wijn, door bemiddeling van het priesterschap, in verbondenheid met de hiërarchische Kerk. Bij dit subliem gebeuren mogen wij ons aansluiten, wij mogen het be-amen. Maar het is een echt satanische verdwazing te menen dat wijzelf de Eucharistie ‘maken’.

Wij snijden ons af van de bron van ons gebedsleven en, van heel ons bestaan als christen, indien wij weigeren als ‘kleine zielen’ de kostbare schat van de Eucharistie te aanvaarden zoals ze is, uit de handen van de Heer en van zijn Kerk.

Persoonlijk gebed en Eucharistie 

In het conciliedocument over de Liturgie wordt duidelijk gezegd (nr. 12 en 13) dat ook buiten de liturgie gebedsoefeningen mogelijk en wenselijk zijn. Zowel gemeenschappelijk als individueel moeten de gelovigen tot gebedsmomenten komen. Persoonlijke meditatie en kruisweg zijn nog steeds aan te bevelen. In zijn Apostolische Exhortatie van 2 februari 1974 heeft de Paus de blijvende waarde onderlijnd van de rozenkrans en van het angelusgebed. En in een tijd waar het geloof in de eucharistische aanwezigheid sterk is verflauwd, is de aanbidding van de Heer in zijn liefdesacrament [uitstelling van het Allerheiligst Sacrament in de monstrans] van bijzondere betekenis. En de ervaring toont aan dat ook onze jeugd nog kan knielen voor het tabernakel, om zo bij de Heer te zijn. Maar al deze gebedsvormen ontlenen hun waarde en zin aan het Eucharistisch Offer van de Heer met zijn Kerk. Zo wordt heel ons bestaan doordrongen van de Geest: “Want wij weten niet eens hoe wij behoren te bidden, maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen”. (Rom. 8,26)

Pastoor M. Magnus

Uit; Het Legioen Kleine Zielen, Tijdschrift van het Legioen Kleine Zielen van het Barmhartig Hart van Jezus, Uitgever Dhr. A. Terryn, Sint-Niklaas, Derde Jaargang, Nr. 3, September 1975, blz. 10-15.

Bron: https://hetlegioenkleinezielen.wordpress.com/2016/12/16/het-eucharistisch-offer-centrum-van-heel-ons-gebedsleven

---

Bisschop Athanasius Schneider gaf op 5 december in Rome een lezing, waar hij brandhout maakte van Amoris Laetitia. Hij zei al eerder dat de dwalingen van Amoris Laetitia “zich zullen uitzaaien zoals een kankergezwel.”

Hij begon zijn lezing met Christus aan te halen, die 2000 jaar geleden op aarde kwam om de Waarheid te verkondigen. De meerderheid van de Israëliten, en dan vooral de Farizeeën en de Schriftgeleerden, hadden het Magisterium van Christus verworpen, inclusief de verkondiging van de absolute onverbreekbaarheid van het huwelijk.  “Jezus Christus is de hersteller van de onverbreekbaarheid en van de oorspronkelijke heiligheid van het huwelijk, niet enkel door Zijn goddelijk woord, maar op een meer radicale manier, door Zijn verlossende dood, waarmee hij de natuurlijke waardigheid van het huwelijk verhief tot de waardigheid van een sacrament.”

“De apostelen en hun opvolgers, in de eerste plaats de Roomse pausen, hebben de niet-onderhandelbare Leer van het Vleesgeworden Woord betreffende de heiligheid en de onverbreekbaarheid van het huwelijk vroom bewaakt en getrouw doorgegeven, ook met betrekking tot de pastorale praktijk. Deze Leer van Christus wordt geuit in de volgende bevestiging van de Apostel: “Laat het huwelijk door iedereen geëerd worden en laat het huwelijksbed onbezoedeld zijn. Maar hoerenlopers en overspelers zal God oordelen.” (Heb. 13,4), en “Doch aan de getrouwden gebied niet ik, maar de Heer, dat de vrouw van de man niet mag scheiden, en indien zij ook scheidt, laat zij dan ongetrouwd blijven, of zich met de man verzoenen; en dat de man de vrouw niet mag verlaten” (1 Kor. 7,10-11). Dit geïnspireerde woord van de H. Geest werd altijd verkondigd in de Kerk voor 2000 jaar, dienst doend als een bindende richtlijn en als een onmisbare norm voor de sacramentele discipline en het praktische leven van de gelovigen.”

Schneider ging verder met te zeggen dat “het gebod om niet te hertrouwen na een scheiding van een wettelijke echtgenoot niet fundamenteel een positieve of canonieke norm van de Kerk is, maar het Woord van God, zoals de H. Apostel Paulus leerde: ‘Niet ik, maar de Heer beveelt’. De Kerk heeft ononderbroken dit woord verkondigd, en verboden dat de geldig getrouwde gelovigen een poging zouden ondernemen om te huwen met een nieuwe partner.” Ten gevolge hiervan “heeft de Kerk, in overeenstemming met menselijke en goddelijke redelijkheid, niet de autoriteit om, zelfs impliciet, een buitenechtelijke verbintenis goed te keuren, buiten een geldig huwelijk, en zo’n mensen toe te laten tot de H. Communie.”

Vervolgens zei hij: “Een kerkelijke autoriteit die normen of pastorale begeleiding uitvaardigt, die zo’n toelating voorzien, eigent zichzelf een recht toe die God hem niet gegeven heeft. Een pastorale begeleiding en onderscheiding dat de overspelige persoon, de zogezegde hertrouwde gescheidene, de goddelijk gegrondveste verplichting niet meedeelt om te leven in onthouding als een essentiële voorwaarde voor toelating tot de sacramenten, stelt zichzelf in werkelijkheid voor als een arrogante vorm van klerikalisme,omdat er geen klerikalisme bestaat dat zo Farizeesch is als datgene dat zichzelf rechten toe-eigent die gereserveerd zijn voor God.”

Lees verder…

Door Pastoor A. Ory

(Uit: Tijdschrift ‘Het Legioen Kleine Zielen’, December 1989, blz. 14-19)

Een moderne slogan 

Tegenwoordig hoort men links en rechts de slogan ’veilig vrijen’. Dit wil niet zeggen dat een verliefd paartje ongestoord wat kan minnekozen in een of andere romantische dreef. Het is wat zwaarder geladen. Door ’vrijen’ bedoelt men tegenwoordig voor- en buitenhuwelijksbetrekkingen, en ’veilig’ wijst erop dat men alle ongewenste gevolgen wil vermijden. Deze zijn tegenwoordig tweevoudig: geen kind en geen aids.

De eerste vereiste wordt dan het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Het condoom wordt aangeprezen als de bekroning op het werk.

Ondanks alle voorzorgen gebeurt het toch nog vaak dat er ongewenste zwangerschappen tot stand komen. Heel vaak is dit het geval bij jongeren die nog niet gehuwd zijn of nog niet ongehuwd samenwonen. Voor hen blijft dan vaak de oplossing ’abortus’. In vele landen is de straf op abortus opgeheven. In België ijvert men ervoor om die ’achterstand’ op andere ’moderne’ landen in te halen.

Men gaat hierbij voorzichtig te werk en men beweert dat men abortus alleen wil toelaten in ’noodgevallen’. Dit begrip is uiteraard zo rekbaar en zal met de jaren zo uitgebreid zijn dat alle gevallen noodgevallen zijn.

Aanvankelijk was het ook zo met de voorhuwelijksbetrekkingen. Die werden op zeker ogenblik ook aanvaard door sommige moralisten, maar in aller-uiterste gevallen. Bij manier van spreken op de vooravond van het huwelijk. Sindsdien is die vooravond zodanig uitgebreid dat velen er zich gewoon niet meer aan storen.

Volgt hieruit niet dat de vrije seksualiteit de nieuwe afgod geworden is waaraan duizenden mensenlevens geslachtofferd worden? Duizend op het altaar van de aids en tienduizend op het altaar van de abortus. Dit is de realiteit, waarin onze moderne maatschappij leeft. Nooit in de geschiedenis van de mensheid werden zoveel mensenlevens geofferd aan één godheid.

Leden die zich inzetten voor dierenbescherming worden door iedereen geacht. Zij die het opnemen voor het ongeboren mensenleven worden door velen gehoond. En wie durft zijn stem nog te verheffen tegen de joelende massa, die geen brood en spelen meer eist, maar vrije seksbeleving zonder enige beperking van buitenaf.

Immoreel? 

Zowel de voorstanders als de tegenstanders van abortus verwijten hun tegenpartij immoreel te handelen.

De tegenstanders van abortus verwijten de voorstanders uiteraard dat zij ’immorele praktijken’ huldigen. Het immorele ligt er dan in dat men een mensenleven doodt. En doden is zedelijk niet geoorloofd, in strijd met de Tien Geboden.

De voorstanders van abortus draaien de beschuldiging om en verwijten de tegenstanders immoreel te zijn. Zij redeneren vanuit het belang van de moeder die geen kind verlangt en er toch eentje verwacht. Daarom spreken geleerde doktoren van gezwel in plaats van foetus. Een gezwel mag men verwijderen, een foetus niet. Er is nog nooit een aap geboren uit een menselijke foetus. En uit een gezwel groeit noch een mens noch een aap. En waarom zou een foetus niet als een beginnend mensenleven beschouwd mogen worden?

Zo gezegd omdat de moeder het niet ervaart als een kind, maar als een ongewenste indringer. Zij zou derhalve handelen in een soort van wettige zelfverdediging. In dat geval wordt de moraliteit van de menselijke daad omgekeerd. Wat immoreel is wordt moreel en wat moreel is wordt immoreel verklaard. Met andere woorden wat zedelijk goed is wordt zedelijk kwaad en vice versa.

Beleven wij meteen niet de ommekeer van de moraliteit? Om de druk van een ongewenste zwangerschap (dit zal weldra de inhoud worden van noodsituatie) op te heffen, eist men het recht op abortus, het recht dus op het doden van een aankomend mensenleven. Dat men een leven vernietigt, wordt niet in aanmerking genomen; dat men de druk van een zwangerschap, die hinderend is, opheft, wel.

De moraliteit wordt dan vastgeknoopt, niet meer aan het leven van het ongeboren kind, maar aan de druk die weegt op de moeder met een ongewenst kind. Zulke moeder bevrijden van haar druk wordt dan goed; zo moet ook het doden van het ongeboren kind goed gepraat worden. Tegenwoordig neemt men inderdaad aan dat deze daden geen misdaden meer zijn, maar goede daden. Men eist dat de burgerlijke wet dat soort goedheid erkent. Daarom wil men het verbod op abortus opheffen. Het uitschakelen van een leven wordt als een ’goed’ ervaren. Maar vaak is het zo dat wat men als ’goed’ ervaart in feite slecht is.

De erfzonde 

Een van de christelijke waarden, die tegenwoordig in de prullenmand verdwijnt is de leer van de erfzonde. Deze houdt voor dat de menselijke natuur ten dele bedorven is ten gevolge van de zonde van de eerste mensen, misleid door de satan.

Sommigen verzetten zich tegen het bestaan en de werking van de duivel en ook tegen de zondeval van de eerste mensen, omdat het niet binnen de ervaring onder te brengen is. Anderen aanvaarden nog dat ze de gevolgen, namelijk de ’slechte neigingen’ en het inwilligen van de slechte neigingen, namelijk de zonden, in hun eigen leven ervaren.

Tegenwoordig wordt ook deze ervaring geloochend. Men schaft de slechte neigingen af en verklaart alles in de mens goed. Vooral op gebied van de seksualiteit is deze omkanteling van de morele orde tot uiting gekomen. Vroeger en ook nu nog in een klein deeltje van de katholieke Kerk, gold en geldt het zesde en negende gebod: ’Doe nooit wat onkuisheid is – Wees ook kuis in uw gemoed’. Thans is de slagzin in de plaats gekomen: ’Veilig vrijen’. Wat zonde is voor God, wordt genot voor de mens, in casu seksueel genot. Alles mag op voorwaarde dat men zijn partner geen geweld aandoet. Als het maar ’uit liefde’ geschiedt is alles toegelaten. Zo luidt de nieuwe moraal.

Bewust of onbewust heeft men meteen de verdorvenheid van de menselijke natuur (dus de erfzonde) opgeheven en kleeft men de fundamentele goedheid van die natuur aan. Daarom wordt ook het seksueel genot in alle vormen goedgepraat.

Wie spreekt nog over erfzonde? Wie spreekt nog zoals de jezuïeten weleer over ‘agere contra’, zich verzetten tegen de slechte neigingen? Hiermee haalt men meestal niet veel succes. Jongeren verlangen veeleer dat men hun driftenleven aanvaardt en goedpraat. Zeker niet afraadt of verbiedt.

In de seksualiteit kan men inderdaad het duidelijkst van al nagaan hoe het gesteld is met de menselijke natuur. Het is moeilijk de juiste opvatting hieromtrent aan te kleven. Op onze dagen is de diepste onderstroom dat elke vorm van seksbeleving ’goed’ is. Niet alleen binnen, maar ook en vooral buiten het huwelijk. Niet alleen in het vooruitzicht van voortplanting, maar ook en vooral afgezien daarvan. In de tijd van de heiligen Franciscus en Dominicus was er een andere stroming tot stand gekomen, die van de katharen (de reinen), die zich kantten tegen elke vorm van seksualiteit, niet alleen buiten, maar ook binnen het huwelijk, niet alleen los van de voorplanting, maar ook in het vooruitzicht van de voortplanting.

De katholieke Kerk huldigt het principe vanuit de erfzonde dat er goede en slechte seksualiteit is. Zij vraagt kuisheid in het huwelijk door een goed gebruik van de seksualiteit, zij vraagt zuiverheid buiten het huwelijk door onthouding van voor- en buitenhuwelijksbetrekkingen. Dit zijn de grote lijnen van het zesde en negende gebod.

In ‘Humanae Vitae’ vraagt de Kerk kunstmatige voorbehoedsmiddelen niet te gebruiken, omdat hierdoor gezondigd wordt tegen de opdracht van vruchtbaarheid. Velen wensen tegenwoordig geen christelijk en zelfs geen burgerlijk huwelijk meer aan te gaan.

Toch wil men ongestoord elke vorm van seksualiteit beleven. Hierbij geeft men zichzelf gelijk en laat men de Tien Geboden vallen, om te beginnen het zesde en negende gebod. Geven wij toe dat dertig jaar geleden er in feite maar twee verboden bestonden in de Tien Geboden, het zesde en het negende. Stellen we anderzijds ook vast dat in diezelfde tijd de vrije seksualiteit zodanig is toegenomen dat haast niemand nog spreekt of durft spreken over de Tien Geboden.

Het abortusdebat [in 1989] in België

De laatste tijd is de abortuskwestie boven op de agenda gekomen in de Belgische politiek. Het morele aspect wordt zoveel mogelijk omzeild of gewoonweg op zijn kop gezet, althans door de voorstanders ervan.

Aan dokter Renard, befaamd gynaecoloog uit Leuven (en dus bij veronderstelling katholiek) heeft men ook zijn mening gevraagd. Hij was uiteraard tegen abortus, en stelde als oplossing voor een meer rationeel gebruik van de voorbehoedsmiddelen. Uit ervaring weet hij dat vele jongeren ’onbesuisd’ overgaan tot ’vrijen’, zonder te denken aan beveiliging. Meestal is het ook zo dat men overvallen wordt door de hartstocht en het genot en dat men niet eens denkt aan mogelijke gevolgen.

Uit deze raadgeving, die verondersteld wordt als zijnde een raad vanuit de katholieke hoek, is af te leiden dat de mogelijkheid om af te zien van dat soort ’vrijen’ eigenlijk geen haalbare oplossing meer is. In feite had de dokter kunnen en moeten verwijzen naar de Tien Geboden, naar het zesde en negende gebod: Doe nooit wat onkuisheid is. Welnu, seksuele betrekkingen voor het huwelijk zijn niet geoorloofd; zij zijn zelfs zondig en in bepaalde omstandigheden zwaar zondig. Deze bedenking kwam zelfs niet meer op in de geest van de dokter. In plaats van te verwijzen naar de deugd van zuiverheid, verwees hij liever naar condoom of iets analoogs. Op die manier zou abortus vermeden kunnen worden. Is het geen teken aan de wand, dat een uitgesproken katholieke gynaecoloog, na zelf ongetwijfeld opgevoed geweest te zijn aan de hand van zesde en negende gebod, niet eens meer vermoedt dat er nog wat anders bestaat als oplossing dan een beter gebruik van voorbehoedsmiddelen.

Ook hij – en samen met hem praktisch gans Vlaanderen, en zelfs praktisch gans het christelijke Westen – moet toch niet erg bewust zijn van het feit dat voorhuwelijksbetrekkingen tussen mensen die wellicht niet eens denken aan samen trouwen, moreel niet kunnen en dus zondig zijn.

Is dit antwoord geen impliciet bewijs dat de moderne mens het zondige of het verbodene door God niet meer erkent in hetgeen objectief doodzonde van onkuisheid is. Is dit niet het impliciet bewijs dat men ook het zondige in de mens ’goed’ vindt? Is dit niet het impliciet bewijs dat men de menselijke natuur als zodanig volledig ’goed’ vindt.

Een geloofsboek voor jongeren 

Op de boekenbeurs te Antwerpen begin november 1989 werd een nieuw ’Geloofsboek voor jongeren’ aangeprezen. Ook in het parochieblad heeft het in een volledige pagina warme aanbeveling gekregen (23.11.1989).

Over het begrip ’geloof’ wordt daar een zeer verdachte stelling verkondigd, die helemaal in de lijn ligt van boven vermelde praktische levenskeuze. Op de rugzijde wordt omschreven wat volgens hen ’geloven’ is.

Citaat: “Mensen die in God geloven, beginnen dus alvast met te geloven in de wereld en in de mensen. Want God heeft ze reeds ’tof’ bevonden. Geloven doet je dus op een bijzondere wijze naar wereld en mensen kijken. Het is midden in de werkelijkheid, in het volle leven staan en zien dat het goed is.”

De volle werkelijkheid, waarin men staat is onder meer de vrije seksbeleving, het zoeken naar veilig vrijen. Het geloof, dat uitgeschreven wordt in dat geloofsboek voor jongeren, is dan ontdekken dat o.m. de mensen die dat doen niet verkeerd maar juist handelen.

De bijzondere wijze van naar die mens te kijken is ontdekken dat hij ‘goed’ is. Wordt aan de jongeren meteen niet geleerd dat de menselijke natuur goed is? Wordt dan meteen ook niet geleerd dat elke uitvinding, ook die van de voorbehoedsmiddelen, en het gebruik ervan, ‘goed’ is? Indien de menselijke natuur fundamenteel goed is, wordt zonde uitgesloten. Dan zijn de Tien Geboden overtollig.

Een uitvinding van mensen 

Tegenwoordig wordt vaak geleerd dat de Tien Geboden helemaal niet van God komen, maar een uitvinding zijn van mensen. Wat erin staat zou overeenkomen met de eisen van het leven. Met hun eigen geweten zouden mensen het kunnen vinden. Pas achteraf zouden sommigen beseffen dat de ontdekking die ze zelf gedaan hebben een spreken van God zou zijn.

Nu is het wel even onduidelijk hoe mensen in de tijd van Sodom en Gomorra, die dan toch niet zoveel beter was dan de onze, in staat zouden geweest zijn op eigen kracht te ontdekken, dat er een zesde en negende gebod nodig is om het mensdom overeind te houden. Deze ontdekking van mensen lijkt ons des te meer verbazingwekkend nu we merken dat een geleerde dokter van katholieken huize, na zoveel jaren lang gehoord te hebben van en geleefd te hebben volgens het zesde en negende gebod, niet meer tot het besef kan komen dat de oplossing voor het abortusprobleem niet het condoom is, maar wel de deugd van zuiverheid.

Indien de deugd van zuiverheid, zogezegd een uitvinding is van mensen uit een voorwetenschappelijke periode, en het veilig vrijen een uitvinding is van mensen uit onze tijd, zou men kunnen zeggen dat de ene uitvinding de andere overstijgt. Moesten de Tien Geboden en inzonderheid het zesde en negende gebod toch een richtlijn van God zijn, dan zou die wellicht ook nog waardevoller zijn dan de vrije seksbeleving van thans. Misschien moet het mensdom nog zwaarder geteisterd worden door aids om opnieuw te vermoeden dat God deze Tien Geboden heeft aangereikt om overeind te blijven ondanks een gevallen natuur.

Zeer Eerwaarde Heer Pastoor Armand Ory werd geboren te Hoepertingen (Belg. Limburg) op 10 januari 1927 en overleed, uitgeput van zijn noeste arbeid, in de Heer te Sint-Truiden op 9 november 2002. Hij werd priester gewijd te Luik op 22 juli 1952. Was leraar te Genk en te Borgloon en daarna gelijktijdig pastoor te Hendrieken-Voort en Gelinden (Belg. Limburg). Na zijn scheiding van de Kleine Zielen werd hij stichter-schrijver van “Sint-Lambertus kring”. Bij zijn overlijden hield dit op te bestaan. Zijn belangrijkste werk tijdens zijn leven was het aanbieden aan de H. Kerk van de “Funktionele Exegese”, boek met imprimatur van Mgr. Heuschen, over de historiciteit van de Evangeliën, en een aantal boeken waarin deze exegese op de Bijbel (N.T.) wordt toegepast.

Overlijdensbericht pastoor Ory: http://www.inmemoriam.be

Verdieping in de werken van pastoor Ory: Op de KULeuven KADOC  (Katholiek documentatiecentrum) zie hun website; https://kadoc.kuleuven.be

Uit; Tijdschrift ‘Het Legioen Kleine Zielen’, Orgaan van het Legioen Kleine Zielen van Het Barmhartig Hart van Jezus, Uitgever G. De Winter, Deurne, Zeventiende Jaargang, Nr. 4, December 1989, blz. 14-19.

Info: https://hetlegioenkleinezielen.wordpress.com/artikelen/

Mar Yakub, Qara, Syrië, vrijdag 9 december 2016. ‘Op handen zijnde totale bevrijding van Aleppo te danken aan Syrië en Rusland’

Goede Vrienden,

Een kluis in de woestijn terwijl het sneeuwt en vriest (nog maar -2), het vooruitzicht op de bevrijding van Aleppo en de straffe toeren waarmee Trump de wereld blijft verrassen.  Dat zijn nog steeds de onderwerpen van deze berichtgeving.
Volgende maand zal ik geen gelegenheid hebben om op vrijdag 13 en 20 januari 2017 een gewoon bericht te schrijven. Dan krijg je dus ofwel geen ofwel kort nieuws. Het is maar dat je het weet zodat je niet denkt dat ik de bijlage vergeten ben mee te sturen.

Nog een Zalige Advent,

Pater Daniel

Een kluis in de Syrische woestijn

In onze tuin met duizenden vruchtbomen, – een terrein van ongeveer 40 hektaren, – zijn verschillende plaatsen voorzien voor een kluis. Een hiervan wordt nu klaar gemaakt. Voorheen was het een schapenstal en daarna een hondenhok, 2 op 4 m groot. De kudde schapen wordt echter aanzienlijk uitgebreid en daarvoor is een nieuw en groot hok in aanbouw verder op. Ook de honden zijn verhuisd. Het dak van het hok is gelijk met de begaanbare grond. Vóór het hok is er een kuil en zo kom je langs het poortje binnen. Met man en macht hebben de fraters mest, zand en stenen uit het hok gehaald zodat een volwassen man hierin nu kan rechtstaan. We hebben een houtkacheltje geïnstalleerd. Op het terrein is er voldoende hout te vinden. Het moet alleen verzameld worden en op maat gekapt of gezaagd. Met een traktor en een aanhangwagen zijn we even rond het terrein gereden om grote stenen te verzamelen. Hiermee kan nog een koepel gemaakt worden voor een mini-kapelletje en een eenvoudig muurtje. Er is geen enkele vergunning nodig en ook geen bouwpremie. Het leven in de woestijn is simpel en blijft verbonden met de grond waaruit God de mens gevormd heeft. Twee fraters zijn nu in retraite. Zij doen hun gewone werk, zonderen zich af, nemen meer tijd om te bidden en eten op hun kamer. Als de kluis klaar is en de stank voldoende verdreven, kan een van hen hierin zijn intrek nemen. We hebben de kluis alvast ingewijd. Op een avond zijn we er gaan eten. Het was pikdonker en we hadden een pillamp nodig. Met kaarsen lukt het ook. Enkele stenen op de zandgrond dienen als zitbank. Het houtkacheltje brandt heerlijk. Brood en thee, enkele restjes kip en wat stukjes witte kool en tomaat. Wat een heerlijk avondmaal en wat een aangenaam verblijf. Vooraleer te vertrekken hebben we er nog een rozenhoedje gebeden. In de muur kunnen de stenen zo geschikt worden dat er een schap is. Houtblokken kunnen dienen als stoel en tafel. Ja, voor deze kluis zijn er nog belangstellenden. Sommigen dromen er al van om na de oorlog zo in de bergen te gaan leven. Misschien kan deze kluis zelfs ooit dienst doen voor buitenstaanders: een overspannen manager, een depressieve leraar of een overijverige ambtenaar die dringend aan rust toe is. Een goedkope, efficiënte therapie en een praktische weg naar mystiek. En vermits een mens langs de mystiek contact krijgt met de diepere werkelijkheid (van zichzelf, van de wereld en van God), is er niets zo praktisch als de mystiek… in deze kluis.

Inmiddels hebben enkelen van ons een merkwaardige ontmoeting gehad met een zekere Nazaar, een Druus uit Sweida (Z Syrië, bij Jordanië). Druzen zijn een soort combinatie van moslimssekte met boeddhisme. Hij kan noch lezen noch schrijven en is de eenvoud zelve. Hij heeft nooit iets van het evangelie gehoord. Hij heeft een verschijning gehad van Jezus en zijn lijden meebeleeft, dat hij tot in detail vertelt. Zijn verhaal hebben we op mobile opgenomen. Verschillende verhalen uit het evangelie kent hij nu tot in de kleinste bijzonderheden. Er zijn menigten mensen die met hem komen bidden, velen worden voorbereid en gedoopt. Als wij er niet genoeg in slagen Jezus te verkondigen, zal Hij zichzelf openbaren aan vreemde volkeren om zijn Wederkomst voor te bereiden.

8 december 2016

Op deze feestdag van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria hebben we feestelijk de bevrijding van Aleppo gevierd. Neen, het is eigenlijk nog niet zo ver maar de bevrijding is onomkeerbaar. Van Amerikaanse zijde deed John Kerry nog een verwoedde poging. Hij wilde wel meehelpen aan de uitdrijving van de al-Nousra en andere terroristen op voorwaarde dat de “gematigde rebellen” mochten blijven. Het antwoord van de Russen was duidelijk: iedereen die land en volk met wapens bestrijdt beschouwen we als terrorist. Morgen zullen militaire en diplomatieke specialisten van Rusland en de VS verder overleggen in Genève. Uiteindelijk zal de coalitie van Syrië de overwinning behalen: met Rusland, Iran, Hezbollah. Bovendien helpen nu ook de Chinezen omwille van de Ouïghour djihadisten uit de provincie Xingjiang (West China). Minstens 80.000 burgers uit Oost Aleppo kunnen nu de werkelijkheid vertellen en de maskers afrukken van de westerse oorlog tegen Syrië. De plannen van Nicolas Sarkozy, Alain Juppé, François Hollande, Laurent Fabius, Manuel Valls, Turkije, de NAVO, de VS, Israël (dat om de 3 maand Syrië bombardeert), de golfstaten … gaan niet door. Oost Aleppo wordt niet de oninneembare burcht van de djihadisten die vandaar hun broodheren kunnen aanbieden wat ze maar willen. Aleppo blijft Syrisch. De internationale coalitie onder leiding van de VS tracht elders nog verwoestingen aan te brengen zoals ze het gans de oorlog al heeft gedaan. Gisteren werd de residentiële wijk al-Msheirfeh (N. Raqqa) gebombardeerd waarbij tientallen burgers werden gedood. Deze coalitie blijft dood en vernieling zaaien maar de uiteindelijke bevrijding van Syrië is in zicht, hoeveel lijden dit ook nog mag meebrengen. En terwijl de grote tenoren van de wereldpolitiek eensgezind Syrië, Rusland, Iran en de Hezbollah veroordelen om hun zogenaamde “oorlogsmisdaden” kunnen tienduizenden burgers uit Aleppo vertellen wie de echte criminelen zijn en wat zij omwille van hen de voorbije jaren hebben meegemaakt.

Duel UK-Rusland

De op handen zijnde totale bevrijding van Aleppo is aan niets of niemand anders te danken dan aan de efficiënte humanitaire, politieke en militaire acties van Syrië en Rusland (geholpen door de Hezbollah en Iran). Terroristen krijgen de kans om de wapens neer te leggen en vrij te vertrekken (wat de meesten weigeren), er wordt gewerkt aan de verzoening onder de groepen en iedere dag zorgen Syrië en Rusland voor uitgebreide humanitaire hulp: voedsel, kleding, medicamenten (vergeet ook niet onze enorme keuken – dank zij de onverdroten inzet van moeder Agnes-Mariam – die aan meer dan 25.000 mensen een warme maaltijd bezorgt, vijf dagen in de week, mede dank zij jullie steun uiteraard, waarvoor hartelijk dank! Er is nu weer voldoende steun om alvast tot Kerstmis door te gaan. Ook daarna zal het nog nodig zijn). Dat de terroristen nu in gevaar zijn en overwonnen dreigen te worden, zint het westen helemaal niet. Het westen blijft alles proberen om deze bevrijding te verhinderen en te beletten dat Rusland en Syrië met zijn leger en president Assad hiermee een grote overwinning behalen. De meest radicale terroristen (10 %) dreigen niet alleen de bevolking om te brengen maar ook de eigen strijders die zich willen overgeven. De bevrijding van meer dan 80.000 burgers, waaronder tienduizenden kinderen, door Rusland en Syrië, was helemaal niet de bedoeling van het westen. De ministeries van buitenlandse zaken van de VS, UK en Frankrijk willen daarom nieuwe sancties opleggen aan Rusland en Syrië. Vanuit de Engelse (en andere) elite zijn al straffe oproepen gekomen, nl. om desnoods de Russen en de Syriërs te bombarderen. En zo heeft de nieuwe Engelse eerste minister, Theresa May namens haar regering scherpe kritiek geleverd op de acties van de Russen in Aleppo. Hierop heeft majoor generaal Igor Konashenkov, woordvoerder van het Russisch ministerie van landsverdediging vorige zaterdag aan deze madam Trees een pittig antwoord gegeven in deze zin: als je de terroristen niet wilt of kunt bestrijden en als je gedurende gans deze oorlog nog geen gram humanitaire hulp gegeven hebt aan de lijdende bevolking, ga dan ten minste uit de weg staan van hen die het wel willen en kunnen doen!

Pikant detail. Inmiddels hebben terroristen, gesteund door de UK, Frankrijk en de VS, een mobiel hospitaal vernietigd waarbij onder meer twee Russische artsen het leven lieten. Igor Konashenkov: “We weten precies wie de gegevens over dit Russische mobiel hospitaal aan de terroristen heeft doorgespeeld”! De reactie van Poetin is dan ook duidelijk: zij namen geen deel aan de oorlog, zij kwamen enkel gewonden verzorgen en werden doelbewust gedood; geen enkele internationale organisatie heeft deze misdaad veroordeeld, wij zullen dit nooit aanvaarden. Wanneer Poetin zegt dat deze laffe misdaad niet vergeten wordt, heeft dit ook gevolgen. Vraag het maar eens aan Erdogan. Verder is er ook nog een hoge Russische adviseur in Aleppo door een aanval van terroristen om het leven gekomen.

VS en de NAVO

In een nieuw boek (Daniele GANSER,  Illegale Kriege. Wie die Nato-Länder die UNO sabotieren. Eine Chronik von Kuba bis Syrien, 2016) kun je lezen hoe de NAVO en de VS samenwerken met de djihadisten om de Syrische president Assad ten val te brengen. Jürgen Todenhöfer geeft commentaar (blz. 297-298) op een geheim rapport van de DIA (2015): “De salafisten, de moslimbroeders en al-Qaida in Irak (AQI, de toekomstige islamitische staat) zijn de voornaamste krachten achter de revolutie in Syrië  … Een laureaat van de Nobelprijs voor de vrede (Obama) als peter van het terrorisme! Het westen aan de kant van het internationaal terrorisme! Een promotor van het internationaal terrorisme die helemaal op de hoogte is…”  aldus de commentaar van Todenhöfer. De media hebben het document vlug doen verdwijnen.

Wie meer geduld en tijd heeft dan ik, kan de uiterst boeiende geschiedenis bestuderen hoe de NAVO een heel netwerk van versnipperaars heeft opgericht om de waarheid er door te draaien en alleen hun leugenmachine te laten werken. De waarheid wordt dan veroordeeld als samenzweringstheorie of Russische propaganda. Zo ging het met de waarheid over de aanslagen van 9/11 in New York, over de eigenlijke drijfveren van de “Arabische lente”, over de zogenaamde volksopstand in Syrië, over de zogenaamde Russische agressie in Oekraïne en de Krim (de westerse staatsgreep verdween in de versnipperaar) en nu zouden het Russische agenten zijn die de campagne gevoerd hebben voor de presidentsverkiezingen van Trump (alsof de VS een bananenrepuliek is!) Na de geplande aanslagen van 9/11 in Manhattan volgenden in ieder geval een reeks geplande noodtoestanden, repressies en oorlogen… (Thierry Meyssan, La campagne de l’OTAN contre la liberté d’expression, Réseau voltaire, 5 december 2016). Zo bleven in de openbare opinie alleen de leugens leven over de “massavernietigingswapens” van Saddam Hussein en zijn “banden met al-Qaïda”, de “atoomwapens van Iran”, de “massamoorden” van M. Kadhaffi, de “chemische bomvaten” en “de duizenden gemartelde Syriërs” van Assad, de “invasie van de Russen” in Oekraïne. En wie over de misdaden tegen het Palestijnse volk durft spreken is een ”antisemiet”. De EU heeft inmiddels een resolutie aangenomen om de informatie vanuit Rusland te verbieden. Wat het westen eens verweet aan de oude Sovjet-Unie, doet het nu zelf in de vorm van de meest strikte censuur. “Sinds het Clinton regime werden door westerse regimes meer oorlogsmisdaden gepleegd dan door nazi-Duitsland… Niet één westerse oorlogsmisdadiger werd hiervoor ooit verantwoordelijk gesteld” (dr. Paul Craig Roberts, La “guerre au terrorisme” par l’occident est en même  temps une guerre contre la vérité, mondialisation.ca, 5 december 2016).

“De desinformatie is wellicht het grootste kwaad dat de media kunnen aanrichten omdat het de opinie in één richting brengt en een deel van de waarheid weg laat.”

Een vriend stuurde me deze korte en krachtige youtube: https://www.youtube.com/watch?v=cVhDBy6prTY:

Sheich Imran Hosein over de hersenspoeling van de media en het verzet van het Amerikaanse volk dat voor president Trump koos.

Het wordt spannend

De nieuwe Amerikaanse president is geen voorbeeld van goed moreel gedrag. Dat was meteen voor iedereen al duidelijk. Het voordeel hiervan is dat we geen jaren moeten wachten totdat er onverwachts lijken uit de kast vallen. Daar houden we ons ook niet mee bezig, evenmin als met zijn politiek op zich. Wie zijn wij om te oordelen of te veroordelen? We begrijpen dat hij de waanzin van een wereldoverheersing wil afzweren en dat is de hoop op vrede voor Syrië en voor heel onze planeet. Nogmaals, Donald Trump met zijn drie huwelijken, twee echtscheidingen en zes kinderen is geen model van onbesproken gedrag. Wel blijft hij boeien met zijn ongezouten kritiek op het politiek correcte bedrijf. En dat kan, zo menen wij, een grondige en dringende zuivering brengen in de geopolitiek.

Zo heeft hij nu Ben Carson benoemd tot minister van huisvesting en stedenbouw. Deze man is de zoon van een ongeletterde, gescheiden moeder uit een zwarte armenwijk. Hij heeft zich opwerkt tot een van de beroemdste neuro-chirurgen ter wereld. Hij is zowat de incarnatie van de Amerikaanse droom. En nu komt het. Hij is tegen abortus, vergelijkt homoseksualiteit met bestialiteit, gelooft niet in de opwarming van de aarde door menselijke activiteit en evenmin in het dogma van de evolutieleer. Hiermee hebben we nog eens een man met een gezonde kijk op het leven, dus volkomen “politiek on-correct”. Wettelijke abortus is massamoord en de allergrootste bedreiging voor de wereldvrede. Een huwelijk onder mensen is een verbintenis tussen één man en één vrouw, die kinderen kunnen verwekken en zo een gezin vormen als basis van iedere gezonde maatschappij. Alle pogingen om deze werkelijkheid te ontwrichten leiden tot de grootste ellende. Een gewone sterveling zoals ik en sommigen van jullie, kunnen geen gefundeerd oordeel vellen over de opwarming van de aarde en wat daarmee samenhangt. Het heeft me wel vanaf het begin verwonderd dat het politiekers waren die meteen hiervan gebruik maakten om wereldwijd draconische maatregelen te nemen en aan alles en iedereen zware taksen op te leggen: verkeer per auto, trein, schip, vliegtuig en alle menselijke productiviteit of activiteit. Als klap op de vuurpijl vertellen serieuze wetenschappers ons dat de aarde op lange termijn altijd perioden gekend heeft van opwarming en afkoeling, zoals dat ook het geval is bij andere planeten, waar geen mensen wonen. Dit komt door de wisselende activiteit van de zon. Overigens heeft Trump nog een fameuze klimaatcriticus aan het hoofd gezet van het milieuagentschap, nl. Scott Pruit, procureur-generaal van Oklahoma. En wat de evolutie betreft is er zeker enige ontwikkeling mogelijk in het menselijk lichaam, maar er is geen enkele overgang mogelijk van dierlijk leven naar menselijk bewustzijn, zoals onze beste geleerden (b.v. professor Jérôme Lejeune) uitdrukkelijk leerden. Een dier kan nooit “geleidelijk”, “per toeval”, “plots” of “zomaar” menselijk bewustzijn krijgen, nu niet en ook niet over miljoenen jaren. En een computer met bewustzijn is een absurditeit. Dat begrijpt ieder gewoon mens. Wanneer een excellentie openlijk meent te moeten verkondigen dat hij er geen moeite mee heeft dat hij van een aap zou afstammen, dan nemen wij daarvan welwillend akte. We zouden hem wel uitdrukkelijk willen vragen daaraan zijn gedrag niet aan te passen, want wij willen als mensen blijven leven. Kortom, Ben Carson, Scott Pruit en mogelijk anderen in de Trumpploeg kunnen ons misschien helpen bevrijden van dwaze ideologieën, – die allemaal na een tijd uitsterven – om terug te keren naar de werkelijkheid die blijft (en hiervoor zou ook onze kluis nog kunnen dienen!).

Wie geïnteresseerd is in de voorhistorische mens in een grot en met behulp van een doos met beentjes het leven en de dagorde van dit oerwezen tracht bij elkaar te fantaseren (bv. met een knots iedere dag zijn vrouw afranselen, op jacht gaan…), doet er goed aan kennis te nemen met de werkelijkheid van een “God in de  grot” om de waarheid van Kerstmis te raadplegen. God die ons lief heeft, is zelf Mens geworden om ons te verlossen. Hij nodigt ons uit om ons met heel ons wezen naar Hem te keren, want in Hem alleen vinden we ons volkomen geluk en het heil van deze wereld. Jezus zegt: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”. Waarom elders zoeken? Een kerststal voor allen en overal!

Nog een Zalige Advent.

Pater Daniel

Namens pater Guy Borreman sj

Zr Lucienne