Vervolg Deel 4
Na mijn verhuizing van Kerkrade naar Eindhoven, besloot ik stage te gaan lopen (een meisje uit mijn klas was gestopt met de opleiding, daardoor kon ik meteen haar stage overnemen) bij woonpark Eckartdal, een tehuis voor verstandelijk gehandicapten. Deze stage zorgde ervoor dat ik steeds meer geïnteresseerd raakte in het werken met mensen in de zorg.
Nadat ik mijn diploma Arbeidstherapie had behaald aan de Katholieke Leergangen te Tilburg, wilde ik graag onderzoeken of ik me kon specialiseren in een bepaald vakgebied, zoals arbeidstherapie in een psychiatrische instelling voor (tijdelijk) zieke mensen.
Na mijn besluit om de opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige te volgen – ik werd aangenomen bij de in-service opleidingen in Boxtel – begon ik mijn eerste werkstage in het Psychiatrisch Ziekenhuis Coudewater in Rosmalen. Ik was gemotiveerd en enthousiast om patiënten te helpen en ondersteunen in hun herstelproces.
Echter, na verloop van tijd merkte ik dat er meningsverschillen ontstonden (bij de werkevaluaties) over de aanpak en omgang met de patiënten.
Hoewel ik begreep dat het advies dat ik kreeg om opnieuw te beginnen als leerling verpleegkundige in de psychiatrie een mogelijkheid was, voelde ik dat ik mijn verworven werkhouding, benadering en attitude als arbeidstherapeut niet wilde loslaten. Ik geloofde sterk in de kracht van empathie en een luisterend oor in de communicatie, zowel met zieke als niet-zieke mensen.
Daarom besloot ik mijn eigen weg verder te volgen en de adviezen om alles los te laten wat ik had geleerd op de opleiding Arbeidstherapie achter me te laten. Ik koos ervoor om vast te houden aan mijn verworven werkhouding en benadering.
Deze meningsverschillen waren de aanleiding om uiteindelijk de studie tot verpleegkundige af te breken en te stoppen op de afdeling waar ik werkte met mensen met psychiatrische ziektebeelden.
Ik realiseerde me dat ik op zoek moest naar een nieuwe richting. Ik begon me af te vragen wat God eigenlijk met mij voorhad en overwoog zelfs om door te gaan met de opleiding tot priester. Maar hoe? En waar? Of misschien kon ik me specialiseren in de activiteitenbegeleiding in de pastoraal? Ik stond open voor nieuwe mogelijkheden en was bereid om mijn roeping verder te volgen, waar die me ook naartoe zou leiden.
Met deze gedachten in mijn hoofd ging ik op zoek naar mijn volgende stap. Ik wist dat ik vastberaden was om anderen te helpen en een positieve impact te hebben, of het nu als arbeidstherapeut of zelfs als priester was. Ik was klaar om mijn weg verder te verkennen en te ontdekken wat de toekomst voor mij in petto had…
Deel 5
Terug in Eindhoven schreef ik me in bij Randstad Uitzendbureau.
Van daaruit kreeg ik verschillende baantjes en af en toe tijdelijk werk aangeboden. Zo werkte ik onder andere in de spoelkeuken van het Psychiatrisch Ziekenhuis, de R.P.I., in Eindhoven; was ik verantwoordelijk voor de schoonmaak van de Douwe Egberts koffieautomaten bij vestigingen in Eindhoven en Best, waar ik een tijdelijke baan had. Ik werkte ook als invalkracht bij Van Nelle Koffieautomatenschoonmaak in Eindhoven en had tijdelijke banen bij de AMRO Bank in Valkenswaard en de Rabobank aan de Vestdijk in Eindhoven. Daarnaast werkte ik ook aan lopende band bij Van Gent en Loos.
Hoewel ik misschien een paar banen ben vergeten te noemen, was mijn tijd bij Randstad Uitzendbureau een periode van ontdekken en experimenteren. Het gaf me de mogelijkheid om verschillende werkplekken en functies uit te proberen, en hoewel het soms uitdagend was, leerde ik waar mijn ware passie lag; tóch het werken met mensen op een empathische en ondersteunende manier…
Ondertussen neem ik de tijd om vacatures te doorzoeken en sollicitaties te versturen naar instellingen die gespecialiseerde zorg bieden aan mensen met tijdelijke psychische problemen. Mijn doel is om een omgeving te vinden waar ik patiënten kan ondersteunen in hun herstelproces en hen kan helpen hun leven weer op te bouwen.
(wordt vervolgd)
De Argeloze Duif 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.